Το νησί  ΙΙΙ – Μέρος τρίτο

Το νησί  ΙΙΙ

Μέρος τρίτο

Γράφει η Χριστίνα Κάβουρα

Η ώρα άλλαξε. Σκοτεινιάζει νωρίς κάτι το  απόλυτα καταθλιπτικό.  Μας ήρθε απότομα ο χειμώνας, λόγω ώρας και όχι λόγω κρύου. Οι μέρες είναι ακόμα περίεργα ζεστές, ηλιόλουστες, η βροχή μας έχει ξεχάσει,  και με το σούρουπο που πέφτει τόσο νωρίς δεν μπορώ να τα βρω, δεν μπορώ να το συνηθίσω.

Νομίζω ότι ο καλύτερος μήνας  – ειδικά στο νησί – είναι ο Ιούνιος ! Μεγάλες, ατέλειωτες λες μέρες, πλημμυρισμένες φως και το φως ενέχει την ελπίδα, είναι χαρούμενο και ελπιδοφόρο! Ένας μήνας δροσερός γεμάτος χρώμα, γεμάτος σμαραγδένιες θάλασσες, παραλίες που δεν έχουν κατακλυσθεί ακόμα από λουόμενους, ομπρέλες, αντηλιακά,  νερά και καφέδες,  μια ερημικότητα σπάνιας ομορφιάς.

Η παραλία των γλάρων αναβιώνει,  μπορώ να ταΐσω τους γλάρους   που αισθάνονται ξανά τόσο οικεία,  πλησιάζουν απόλυτα ήμεροι παίρνοντας το μπισκότο από το χέρι των παιδιών εκεί στον Ναυτικό Όμιλο. Στην τροφή που τους ρίχνω ακριβώς  δίπλα στο κύμα μαζεύονται καρακάξες και κοράκια, πανέξυπνα πουλιά που σπάνε την λευκότητα των γλάρων !

Παλιά ήταν ο μήνας που τέλειωνε το σχολείο μας, μπροστά μας ήταν ένα μακρύ ζεστό καλοκαίρι, οι μέρες ξετυλιγόταν φωτεινές και γεμάτες προσδοκίες, τότε που βάζαμε υψηλά τον πήχη,  ή μπορούσαμε να τον βάζουμε ψηλά !    Μπορεί και να μην μας πετύχαινε πάντα το ύψος, αλλά ήταν η εποχή της αυγής των θαυμάτων και οι … θαυματοποιοί ήταν στο φόρτε τους !

Μήνας ανεμελιάς, κάπου πετούσαμε τα βιβλία μας,  ξεκινούσαν πια οι διακοπές που τις περιμέναμε πως και τι  και μπορούσαμε να αφιερωθούμε στο παιγνίδι, στις βόλτες,  στο φλερτ, στις θάλασσες !

Και όποιοι από εμάς έπρεπε να βοηθήσουν στην οικογενειακή «επιχείρηση»  ή στο μπακάλικο του πατέρα τους το έκαναν με …. αρκετή χαρά, απλά και εύκολα πράγματα,  δεν έδιναν και εξετάσεις  ούτε  διάβασμα  είχε το πρόγραμμα ούτε  λύση ασκήσεων ! Αρκεί να ζύγιζες σωστά  κάτι που όλοι φαντάζομαι ήξεραν καλά.  Και πάντα υπήρχε ελεύθερος χρόνος για παιγνίδι, για μπάλα για μπάνιο !  Λίγο πιο δύσκολο ήταν για τους συμμαθητές μας από τα χωριά που έπρεπε να βοηθήσουν στα χωράφια, αυτές ήταν πράγματι εργασίες σκληρές αλλά τα παιδιά ήταν ικανά για πολλά τότε,  είχαν δυνατότητες που τις αξιοποιούσαν με τον καλύτερο τρόπο,  δεν μεμψιμοιρούσαν και εκείνη την εποχή και μέσα στον Ιούνιο  πάντα υπήρχαν πολλές δουλειές για να γίνουν.

Κυκλοφορούσαμε όλοι με ένα υγιές μελαμψό  χρώμα  μέσα από τους ήλιους  του μεσημεριού όπου γυρίζαμε και δεν  τους χορταίναμε, ηλιοψημένοι, ελαφρά ίσως προβληματισμένοι αν θα πετύχαινε το πλάνο που καταστρώναμε με την παρέα, αλλά πάντα χωρίς άγχος ή ενοχές !

Η παρέα ήταν αναπόσπαστο κομμάτι των εξορμήσεών μας καθώς και των σκανταλιών μας !

Όχι δεν ήμασταν ξενέρωτοι ήμασταν  δυνατοί και για όποιες δυσκολίες αντιμετωπίζαμε υπήρχαν  δρώμενα που μας αποζημίωναν και μια καθημερινότητα σχεδόν ταυτόσημη για όλους .

Όχι δεν ήταν και τόσο εύκολα τα πράγματα τότε, οι περισσότερες οικογένειες του νησιού αντιμετώπιζαν δυσκολίες,   αλλά και εμείς δεν είχαμε απαιτήσεις,  καταλαβαίναμε  τις όποιες δυσχέρειες, διαθέταμε  κατανόηση.

Δεν χρειαζόμασταν το ακριβό κινητό που «είχε»  ο φίλος μας, δεν  είχαν ανακαλυφθεί πράγματα  που κάνουν την ζωή μας πιο «εύκολη» αλλά μας έχουν βάλει και σε ένα τρυπάκι όπου προσπαθούμε να χωρέσουμε όλοι μας !

Δεν ζηλεύαμε πράγματα, δεν υπήρχαν πράγματα να ζηλέψουμε, άντε να ζηλεύαμε και καμιά καλοφτιαγμένη καράβα !!!

Μου λείπει ο Ιούνιος στο νησί με τις απέραντες μέρες του, με το φως του το μαγικό, μου λείπει η μαγεία των δικών μας θαυματοποιών !