Το σκουλήκι του καλοκαιριού

Το σκουλήκι του καλοκαιριού

Γράφει (κάθε Παρασκευή)  η Χριστίνα Κάβουρα

Καλοκαίρι με μια φέτα καρπούζι στο ένα  χέρι, θαυμάσιο τραγούδι του Σαββόπουλου ενώ  το καλοκαίρι συνεχίζεται όπως – όπως,  δυνατό και πολύπλοκο, ενώ ο κορονοϊός το μολύνει ακάθεκτος, πανταχού παρόν, αλησμόνητος ο άτιμος !

Τα  κρούσματα ανέβηκαν  στο νησί, φίλες και γειτόνισσες ασθενούν,  ευτυχώς ελαφρά.

Αλλά μια φίλη Λημνιά που διαμένει στην Αθήνα δεν τα κατάφερε !  Ένα γεγονός που μας γέμισε θλίψη για τον άδικο τούτο θάνατο, τον απόλυτα μη αναμενόμενο, ενώ το καλοκαίρι προχωρά αμέτοχο,  για την κοπέλα αυτή ξαφνικά τέλειωσαν τα καλοκαίρια, οι θάλασσες, τα ζεστά βράδια που ευωδιάζουν γιασεμί και αγιόκλημα.

Ένας περίεργος υιός που «παίζει»  μαζί μας, που δηλώνει ανεξέλεγκτα την παρουσία του αφού ατόνησαν τα μέτρα λες και δεν υπάρχει ! Βέβαια με το να προσποιούμαστε ότι δεν υπάρχει δεν κάνουμε τίποτα !

Όπως είπε και ο Ηλίας ο Κότσαλης, προχωράμε χωρίς μέτρα, χωρίς δημοσίευση κρουσμάτων, χωρίς πληροφόρηση και όποιον πάρει ο χάρος ! Κάπου είχε και έχει δίκιο.

Καλοκαίρι

του σκυμμένου θεριστή του τυφλοχέρη

καλοκαίρι,

Καλοκαίρι

στην αρχή σαν έγχρωμο έργο στην Ταγγέρη

αλλά εν τέλει

με του κάτω κόσμου το έγκαυμα στο χέρι

την λαχτάρα του στον κόσμο περιφέρει

καλοκαίρι.

Συνεχίζω με λίγους στίχους πάλι του Σαββόπουλου, γιατί ξεκινά όμορφα το καλοκαίρι αλλά δεν είναι και σίγουρο ότι θα τελειώσει υπέροχα και απροβλημάτιστα ! Ήδη έδειξε τα δόντια του χτυπώντας τους πιο ευάλωτους.

Καταργήσαμε τις μάσκες ή δεν τις φοράμε σωστά, ή είναι περασμένες ανέμελα στο χέρι μας,  δύσκολη η χρήση τους με τη ζέστη,  δύσκολο να πιστέψουμε σε ένα ανοιχτό περιβάλλον «καθαρισμένο» από τους καλοκαιρινούς ανέμους ότι ο υιός  συνεχίζει να είναι παντού, ότι καραδοκεί σε ένα σφίξιμο χεριού, σε ένα πεταχτό φιλί πάνω από τη μάσκα, στον συνωστισμό  που επικρατεί το βραδάκι  στην   αγαπημένη  αγορά της Μύρινας.

Ψάχνω για τα απολυμαντικά μαντηλάκια των χεριών και ανακαλύπτω ότι δεν υπάρχουν πια σε όλες τις τσάντες, υπάρχει μια έκπτωση στα προηγούμενα μέτρα !

Κάπου έχουμε κουραστεί όλοι, ανθρώπινη η αμέλεια μετά από τόσο καιρό που ζούμε με αυτόν τον υιό, όσοι τουλάχιστον συνεχίζουμε να ζούμε γιατί  δυστυχώς είναι και πολλοί εκείνοι που μετώκησαν.

Ο Υιός  αυτός που μας ήρθε εκεί που δεν τον περιμέναμε από το «πουθενά» μεταλλάσσεται συνεχώς και  ενδεχομένως  δεν διαθέτουμε ένα ασφαλές οπλοστάσιο να τον πολεμήσουμε! Αρρωσταίνουν και οι εμβολιασμένοι και οι ανεμβολίαστοι και  οι συνέπειες της ασθένειας ποικίλουν για όλους, είτε είναι εμβολιασμένοι είτε ανεμβολίαστοι !

Έχει και κάποιες προτιμήσεις αυτός ο υιός, αλλά δεν ξέρουμε όλες τις προτιμήσεις του, συνεχίζουμε να μην γνωρίζουμε πολλά και βασικά στοιχεία της συμπεριφοράς του και τα εμβόλια  δυστυχώς δεν μας κάλυψαν όπως τουλάχιστον περιμέναμε !

Κάποιοι που ήταν απόλυτα υπέρ του εμβολίου, βλέποντας την ελάχιστη κάλυψη που προσφέρει δεν θέλουν πια να εμβολιαστούν.

Λέγεται ότι θα έχουμε ένα δύσκολο φθινόπωρο, λέγεται ότι η νέα μετάλλαξη του υιού θα είναι χειρότερη, λέγονται πολλά αλλά οι αρμόδιοι ειδήμονες σιωπούν !

Βλέπω ότι στην ομορφιά του καλοκαιριού, αυτή την ομορφιά που όλοι αγαπούμε, περιμένουμε και τιμούμε ανάλογα έχει παρεισφρήσει ένα σκουλήκι που αμαυρώνει τις γεμάτες ήλιο καλοκαιρινές  μέρες, αυτές που θεωρούσαμε  δικαιωματικά δικές μας  μαγικές και απαραβίαστες!

Τι χειρότερο από το να δαγκώσεις ένα όμορφο μήλο και να βρεις μέσα ένα σκουλήκι ? Να δαγκώσεις ένα όμορφο μήλο και να βρεις μέσα μισό σκουλήκι !