Το σύνδρομο της πάπιας 

Το σύνδρομο της πάπιας 

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης 

Ένα πολύ όμορφο θέαμα είναι να βλέπει κανείς τις πάπιες και τους κύκνους να γλιστράνε αργά και βελούδινα στην επιφάνεια του νερού. Σαν να χορεύουν απαλά. Ίσως από αυτό να εμπνεύστηκε η χορογραφία στο μπαλέτο “Η λίμνη των κύκνων”. Εντούτοις, στην πραγματικότητα αυτό είναι μια οφθαλμαπάτη, η μισή αλήθεια, γιατί αυτό που δεν φαίνεται είναι κάτω από την επιφάνεια του νερού, οι νευρικές κινήσεις των ποδιών τους για να κρατηθούν σε ισορροπία και να μη βυθιστούν. Είναι αυτό που λέγει και η παροιμία ότι μερικές φορές τα φαινόμενα απατούν.

Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στη χώρα μας. Είμαστε χρεωμένοι για 99 χρόνια με 420 δισεκατομμύρια και το χρέος όλο και μεγαλώνει. Έχουμε βάλει υποθήκη ό,τι πολύτιμο έχουμε και δεν έχουμε. Χιλιάδες σπίτια μας με κόκκινα δάνεια βγαίνουν στο σφυρί του πλειστηριασμού. Οκτακόσιες χιλιάδες απελπισμένοι άνεργοι νέοι μας εγκατέλειψαν τη χώρα και πήγαν στην ξενιτιά να βρουν καλύτερο μέλλον. Κι άλλοι τόσοι είναι στην ανεργία. Ένας στους τρεις ζει στο όριο και κάτω από το όριο της φτώχειας, δεν έχει λεφτά να πληρώσει τους λογαριασμούς ρεύματος κλπ. και ψάχνει διακανονισμό με δόσεις. 

Κι όμως, σαν την πάπια που πλέει αμέριμνα στην επιφάνεια του νερού, δείχνουμε ότι όλα πάνε καλά κι ότι έρχεται ανάπτυξη, επενδύσεις, μεγάλα έργα, ευημερία, αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις…