Του Σταυρού μοιράζουν βασιλικό και νηστεύουμε – γιατί;
Του Σταυρού μοιράζουν βασιλικό και νηστεύουμε – γιατί;
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Την παραμονή της εορτής της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, συνηθίζεται να πηγαίνουμε στους ιερούς ναούς τους βασιλικούς που φροντίζαμε όλο το καλοκαίρι, για να τους μοιράσει αύριο ο ιερέας στους πιστούς. Πρόκειται, μάλιστα, για ένα έθιμο αιώνων.
Οι Χριστιανοί έθαψαν τον ξύλινο σταυρό του Χριστού βαθιά στο χώμα για να μην τον βρουν οι ειδωλολάτρες και τον μολύνουν. Όταν έπειτα από καιρό επικράτησε ο Χριστιανισμός, η Αγία Ελένη αποφάσισε να βρει και να ξεθάψει τον Τίμιο Σταυρό και να τον στήσει μέσα στην Εκκλησία στα Ιεροσόλυμα για να τον προσκυνούν οι Χριστιανοί.
Πήγε λοιπόν η ίδια στα Ιεροσόλυμα και ζήτησε να μάθει σε ποιο μέρος ήταν θαμμένος ο σταυρός. Όμως κανένας Χριστιανός δεν ήξερε να της πει. Εκείνοι που πριν από πολλά χρόνια τον είχαν θάψει βαθιά στο χώμα, είχαν πια πεθάνει. Έβαλε λοιπόν η Αγία Ελένη χιλιάδες εργάτες κι άρχισαν να σκάβουν όλα τα χωράφια εκεί γύρω. Ήταν σίγουρη πως θα ανακάλυπτε τον σταυρό του Κυρίου.
Κάποια μέρα καθώς βάδιζε μέσα σ’ ένα χωράφι, πάτησε ένα χορτάρι και αμέσως μια γλυκιά μυρωδιά γέμισε τον αέρα. Η μυρωδιά προέρχονταν από το φυτό που πατούσε και αμέσως ζήτησε από τους εργάτες να σκάψουν ακριβώς εκεί. Ήταν, τελικά, το μέρος που ήταν θαμμένος ο σταυρός.
Το φυτό που αποτέλεσε σημείο αναφορά ονομάστηκε βασιλικός και έκτοτε κάθε χρόνο στις 14 Σεπτεμβρίου τιμάται αναλόγως. Την ημέρα του εορτασμού της υψώσεως του Σταυρού, λοιπόν, οι ιερείς μοιράζουν βασιλικό στους πιστούς, για να υπενθυμίσουν στους πιστούς τον τρόπο και το σημείο που βρέθηκε ο Σταυρός που μαρτύρησε ο Χριστός.
Με τον Αγιασμό και το βασιλικό της Υψώσεως του Σταυρού φτιάχνεται το προζύμι της νέας χρονιάς, που τα παλαιότερα χρόνια οι νοικοκυρές χρησιμοποιούσαν για να ζυμώσουν το ψωμί αλλά και τα πρόσφορα.
«Με τ΄Σταυρού τον αγιασμό κάμνε το προζύμ’ για ούλο το χρόνο» συμβούλευαν οι μητέρες τις θυγατέρες τους.
Το βασιλικό που έπαιρναν από τον ιερέα αρχικά τον χρησιμοποιούσαν για να σταυρώσουν το προζύμι και στην συνέχεια τον τοποθετούσαν μέσα σε ποτήρι με νερό ευελπιστώντας να βγάλει ρίζες για να τον ξαναφυτεύσουν.
Συνήθιζαν να λένε για το βασιλικό:
«Βασιλικός κι αν μαραθεί
Κι αν γείρουν τα κλωνιά του
Ρίξε νερό στη ρίζα του
Να’ ρθεί στα πρωτινά του».
Στις 14 Σεπτεμβρίου, ημέρα κατά την οποία η Εκκλησία τιμά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού, κάνουμε αυστηρή νηστεία. θεωρείται, μάλιστα, τόσο αυστηρή όπως η Μεγάλη Παρασκευή. Για ποιο λόγο, όμως, νηστεύουμε σήμερα;
Το 326 μ.Χ. η Αγία Ελένη πήγε στην Ιερουσαλήμ για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους και να ευχαριστήσει το Θεό για τους θριάμβους του γιου της Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο Θείος ζήλος όμως, έκανε την Άγια Ελένη να αρχίσει έρευνες για την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού.
Όταν ανακάλυψαν τον Τίμιο Σταυρό τον ύψωσαν μέσα στο ναό σε μέρος ψηλό, για να μπορέσουν να τον δουν και να τον προσκυνήσουν όλοι.
Για την Ανάμνηση λοιπόν της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού νηστεύουμε στις 14 Σεπτεμβρίου, επειδή ο Σταυρός είναι Ανάμνηση του Πάθους του Χριστού.
Όπως ο κάθε άνθρωπος που κάνει την ανακομιδή (εκταφή) των λειψάνων ενός συγγενή του (για παράδειγμα του πατέρα του, της μητέρας του και άλλων), λυπάται ενθυμούμενος το πρόσωπο αυτό, έτσι και εμείς οι Χριστιανοί βλέποντες τον Σταυρό και αναλογιζόμενοι ότι ο Χριστός σταυρώθηκε για εμάς τους αμαρτωλούς και ως άνθρωπος έπαθε, ταπεινωνόμαστε και δείχνουμε συντριβή καρδιάς νηστεύοντας.
Οι άγιοι πατέρες της Εκκλησίας μας επισημαίνουν ότι «η Εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού είναι ισότιμη με την Μεγάλη Παρασκευή», αφού και τις δύο αυτές ημέρες τιμούμε εξίσου τα Πάθη και την Σταύρωση του Κυρίου.
Η νηστεία κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο,
«Δεν γίνεται για το Πάσχα, ούτε για τον σταυρό, αλλά για τις αμαρτίες μας, επειδή το Πάσχα δεν είναι υπόθεση νηστείας και πένθους, αλλά ευφροσύνης και χαράς. Για τον λόγο αυτό δεν πρέπει να λέμε ότι πενθούμε για τον σταυρό, αλλά για τα δικά μας αμαρτήματα».
Επίσης νηστεύουμε για να μιμηθούμε τον Κύριο, που νήστευσε σαράντα μέρες.
Σήμερα γιορτάζουν όσοι έχουν το όνομα Σταύρος, Σταυριανός, Σταυρούλα, Σταυριανή, Σταυρία.