Βαρβάρα Βαλσαμά Τζατζόγλου 

Γράφει η Χριστίνα (Χρυσούλα) Κάβουρα

Βαρβάρα

Η φίλη μου και συμμαθήτρια μου Βαρβάρα Βαλσαμά Τζατζόγλου  μας αποχαιρέτησε ταξιδεύοντας για το επέκεινα !

Καλό ταξίδι να έχεις Βαρβάρα, ήξερες την αγάπη μου, ήσουν η πρώτη μου παιδική φίλη και τόσο αγαπημένη!

Παλιά μεγαλώναμε στην ίδια γειτονιά, μας χώριζε το ποτάμι, που τότε ήταν ένας δενδροφυτευμένος χώρος που σπάνια είχε νερό κατάλληλος για παιγνίδι, ή μάλλον παρά τις απαγορεύσεις των δικών μας,  μας άρεσε να παίζουμε εκεί !  Βρίσκαμε το ποτάμι τόσο ενδιαφέρον ! Θυμάμαι τα ατέλειωτα παιγνίδια μας, την αγάπη μας, σπάνια μαλώναμε !

Χθες ψάχνοντας ένα παλιό άλμπουμ φωτογραφιών, ψάχνοντας μια φωτογραφία που τελικά δεν βρήκα, έπεσα σε μια φωτογραφία όπου η Βαρβάρα και εγώ λέγαμε το ποίημα μας , στο πρώτο Δημοτικό σχολείο που ήταν και αυτό στην γειτονιά μας !  Μικρές, αθώες και χαρούμενες και οι δυό περάσαμε την εποχή του Δημοτικού σχολείου παίζοντας όχι μόνο στη γειτονιά αλλά και πιο πέρα στην παραλία του Ρωμέϊκου, και αυτή κοντά μας, φτιάχνοντας πυργάκια στην άμμο !

Μετά πήγαμε Γυμνάσιο, αποκτήσαμε πολλά  και άλλα ενδιαφέροντα αλλά παραμείναμε φίλες ! Το αίμα νερό δεν γίνεται !

Στην  πορεία της ζωής μας κάπου χαθήκαμε αλλά πάντα βρισκόμασταν τα καλοκαίρια και θυμόμασταν πράγματα από μια άλλη ζωή,  τόσο όμορφη, τόσο ανέμελη, εκείνη της αθωότητας  !

Οι πορείες της ζωής  είναι κάπως περίεργες,  κάποιες φορές έως και αλλοπρόσαλλες,  ανοίγονται δρόμοι μη αναμενόμενοι, κλείνουν άλλοι στους οποίους είχαμε …. πιστέψει !

Σε θυμάμαι στο ποδήλατό σου, πόσο σου άρεσε το ποδήλατο,  κάποιες φορές έγγραφες και στίχους  γεμάτους ευαισθησία !

Δύσκολος χρόνος, πολλοί συμμαθητές μας έφυγαν  και εμείς πρέπει να τα βρούμε με την απώλεια !