Αγαπημένη η Αγορά της Μύρινας, μοναδική και ενδιαφέρουσα!
Αφιέρωμα
Αγαπημένη η Αγορά της Μύρινας, μοναδική και ενδιαφέρουσα!
της Χριστινας Κάβουρα
Όχι δεν θα πάμε σαπάν – σακάτ όπως την πήγε πολύ επιτυχημένα η φίλη μου η Βαρβάρα. Θα την περπατήσουμε με οδηγό μας το χρόνο και το συναίσθημα. Είναι ένας δρόμος που καθορίζει τη Μύρινα, χαρακτηριστικός και χαρούμενος στον οποίον πάντα συναντούμε φίλους, γνωστούς, συμμαθητές, πρόσωπα αγαπημένα, ενώ στο νου μας έρχονται άλλα πρόσωπα που μπορεί να μην υπάρχουν πια φυσικά στο χώρο αλλά έχουν στοιχειώσει αυτόν τον χώρο με την απουσία τους !
Εδώ ήταν τα παιγνιδάδικα, τα βιβλιοπωλεία, εδώ τρέχαμε για το μολύβι που χάσαμε, για το τετράδιο που σχίσαμε, εδώ ψάχναμε μαγεμένοι τα πρώτα χρώματα ζωγραφικής, μαγαζιά με προθήκες περίεργες, ξύλινα πατώματα, τεράστια σκονισμένα ράφια γεμάτα με ένα απόλυτα μαγικό στοκ και μια μυρωδιά αγαπημένη παλιού χαρτιού και δέρματος!
Στου Χρυσοστόμου έψαχνα τέμπερες, πάντα είχα μανία με τη ζωγραφική, αλλά μη φαντασθείτε η παλέτα των χρωμάτων δεν είχε καμία σχέση με τα σημερινά πλούσια και πολλά χρώματα ! Που είναι το καφέ ρωτούσε η μητέρα μου.
Ε΄αυτό θα το φτιάξουμε απαντούσε ο κυρ Γιώργος. Μα τι χρώμα είναι αυτό που βγήκε ? Σα σκατουλί το βλέπω Ιουλία μου, γελούσε υπομονετικά ο κυρ Γιώργος!
Στου Βαρβαρή πηγαίναμε για Βιβλία, στου Τριανταφυλλίδη για κλωστές, στου Μάνου για χαρτικά.
Θυμάμαι το μανάβικο του Τσαμπερή όπου είχα δει κατάπληκτη την σύζυγο ενός Αξιωματικού – είχαμε και πολύ στρατό τότε στο νησί – να ψωνίζει μεταξύ των άλλων και αγγούρια τα οποία τα έβαζε άνετα στην τσέπη του ….. παλτού της ! Δεν υπήρχαν και πλαστικές σακούλες τότε, μάλλον χωνιά από εφημερίδα ή στρατσόχαρτο στα κρεοπωλεία!
Πάντα είχε δρώμενα η αγορά, πάντα υπήρχαν αστείες καταστάσεις, ακόμα και φάρσες !
Οι περισσότεροι μαγαζάτορες ήταν πλακατζήδες και χαρούμενοι, ξεκινούσαν κεφάτοι τη μέρα σκεπτόμενοι πως θα την ….. αρτύσουν με λίγο γέλιο, σήμερα είναι ευγενικοί, καλοσυνάτοι και λίγο αποστασιοποιημένοι.
Πόσο μας λείπει το Κρύσταλλο, αν και τότε δεν μας έλειπε καθόλου, αφού πρώτο τραπέζι πίστα καθόταν ο Γυμνασιάρχης μας ο κυρ Φραγκέλης ή άλλοι δάσκαλοι και καθηγητές και για να περάσουμε κάναμε κύκλο απ’ τα στενά ! Αρχοντικό καφενείο, δεν υπάρχει πια άλλο ανάλογο στο νησί όπου οι θαμώνες, αποκλειστικά άνδρες, σχολίαζαν την επικαιρότητα, αλλά δεν τους διέφευγε και τίποτα απ’ ότι κινιόταν στο δόμο ! «Καλώστονα τον Μάη» έλεγαν σαν περνούσε κάποια όμορφη κυρία μπροστά απ΄ το Κρύσταλλο, χαιρετώντας οι μεγαλύτεροι της παρέας την ομορφιά, κομψά και απέριττα. Η ομορφιά πάντα εκτιμιόνταν στο Κρύσταλλο.
Νομίζω ότι τα χρυσοχοεία της τότε αγοράς ήταν περισσότερα. Κατέβαιναν απ΄ τα χωριά οι συμπεθέρες να αγοράσουν τα «σημάδια» για τους αρραβώνες, θυμάμαι στα ροζιασμένα χέρια του κεχαγιά ένα πακετάκι. Τυλιγμένο σε κόκκινο μεταξωτό χαρτί ήταν ένα χρυσό βραχιόλι για τη νύφη, που εκείνος το έδειχνε υπερήφανος στους γνωστούς που συναντούσε στην αγορά ενώ εκείνοι του ευχόταν «η ώρα η καλή» !
Οι καλύτερες φάρσες γινόταν μπροστά από το Φαρμακείο του κυρ Ηλία του Ετμεκτσόγλου και το Μπακάλικο του κυρ Αριστοφάνη, καλλιεργημένα άτομα και οι δύο, αυθόρμητα, χαρούμενα και μεγάλοι πλακατζήδες. Όλο και κάποιος θα περνούσε για να κάνουν ένα άκακο αστείο να ξαλεγράρει η μέρα !
Πολλά μαγαζιά με έτοιμα ρούχα δεν υπήρχαν παλιά όπως σήμερα. Μάλλον κάποια με εσώρουχα. Τότε υπήρχαν τα υφασματάδικα και οι μοδίστρες αλλά και οι ράφτες που είχαν και αυτοί μαγαζιά μέσα στην αγορά. Επαγγέλματα που έχουν εκτοπισθεί από το έτοιμο ρούχο. Οι κυρίες διάλεγαν το ύφασμα και μετά το σχέδιο από τα «φιγουρίνια» της μοδίστρας !
Βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι άνδρες τότε έραβαν ένα γαμπριάτικο κοστούμι και σπάνια ένα δεύτερο. Όσο για τις γυναίκες ήξεραν οι περισσότερες να ράβουν και ιδιαίτερα με τα απλά ρούχα των παιδιών τα κουτσοκατάφερναν.
Άλλες εποχές, εποχές μνήμης, πολλές φορές περνώντας θυμάμαι χαρακτηριστικά εμπορικά, μαγαζιά ή μαγαζάκια εκεί που υπήρχαν άλλοτε και αυτή η μνήμη με γυρίζει βίαια πίσω, ενώ εικόνες ακόμα και μυρωδιές εισβάλουν στο μυαλό μου, σκέψεις γεμάτες νοσταλγία με κατακλύζουν. Κάποιες φορές χάνομαι σε ένα γνώριμο παρελθόν ψάχνοντας ανθρώπους, ιστορίες, ονόματα ή άλλες φορές κοιτώ έκπληκτη τα καινούργια καταστήματα, την μπουτίκ με τα ρούχα εκεί που ήταν παλιά ο φούρνος !