Απόδραση στη Λημνο – Γράφει ο Λευτ. Κογκαλίδης

ΛΕΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΧΘΕΣ – ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΣΤΗ ΛΗΜΝΟ –

1….Ιουνιος 2019 : ΛΕΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΧΘΕΣ !
Ηταν πρωι Τεταρτης,γυρω στις 5.30,οταν ξεκινησαμε απο Θεσσαλονικη για να προλαβουμε στην Καβαλα το πλοιο των 9 για την Λημνο.τα διοδια ηταν 2.40 παντου.Διασχισαμε τεσσερα τουνελ,ενω η κινηση στον δρομο ηταν ελαχιστη.Το αμαξι του φιλου μου Αγι Κασαπογλου,μια ολοκαινουρια BMW X 20,ηταν εξαιρετικα ανετο και οταν πατουσαμε τα 170χλμ-για δοκιμη- ουτε που το καταλαβαιναμε.Φθασαμε εγκαιρως και ανεβηκαμε αμεσως στο ‘Νησος Μυκονος’ της Hellenic Seaways,το οποιο μετα την Λημνο συνεχιζε στην Μυτιληνη, Χιο, Βαθυ, Καρλοβασι, Πειραια.Η εκπληξη ηταν οταν η διαδρομη ως την Μυρινα κρατησε μολις τρεις ωρες,ενω με αλλα πλοια εφθανε τις 3.45-4 ωρες.

Πηγαμε κατ’ευθειαν στο ξενοδοχειο να αφησουμε τα πραγματα μας και μετα μπηκαμε στην Fifth Avenue της Μυρινας που ειναι ο κεντρικος εμπορικος δρομος με μικρα πολυχρωμα καταστηματα ολων των ειδων,ενω απο πανω μας κισσοι και αλλα αναριχομενα δροσιζαν τα βηματα μας.Πρωτη σταση στο ‘Καθ όδον’(που εχει εναν μικρο κηπο 4-5 τραπεζιων) της φιλης μου Βικης Βουδαντα, που γνωριζω απο προηγουμενες δεκαετιες, οταν καθε βραδυ συχναζα στο δημοφιλεστατο μπαρ ‘Ανεμοεσσα’, ακουγοντας υπεροχη μουσικη και θυμαμαι τους αγαπημενους μου Simply Red. Οι καταστηματαρχες καθονται και στα σκαλοπατια της επιχειρησης και σε καρεκλες η καναπεδακια που βγαζουν εξω.Εκανε ,ομως ζεστη,και ξεκινησαμεγια για μια μακρινη αμμουδια.στο Γοματι.Ο δρομος στα βουνα που διασχισαμε δεν ηταν ιδανικος(αν και σε κατοικησιμες περιοχες ηταν αψογος με διαγραμμιση!). Καποτε φθασαμε σ’ενα στενο που μαζευει αμμοθινες(πισω απο το βουνο που ειναι οι κανονικες αμμοθινες-εκει οπου προσγειωθηκε το αεροπλανο της Ρενας Βλαχοπουπουλου στην ταινια του ’60,οπου ειχαν την εντυπωση οτι ειναι η Σαχαρα). Καθε καλοκαιρι ο δρομος καθαριζεται αφου σχηματιζονται λοφοι 2 μετρων ,αριστερα και δεξια, για να διευκολυνουν τα αυτοκινητα να φθασουν παρα θιν αλως.Το beach bar ‘Αποδραση’ δυστυχως ηταν κλειστο (12 Ιουνιου), αλλα στην παραλια που ηταν ερημη ειχε 15 ξαπλωστρες ετοιμες,σα να επροκειτο να ανοιξει σε λιγη ωρα. Η θαλασσα ηταν μαγικη,δροσερη,τα νερα κρυσταλλινα,πεντακαθαρα.Καθησαμε κατω απο το υποστεγο για να απολαυσουμε την θαλασσινη αυρα.Απολυτη ησυχια γυρω μας. Ενας παραδεισος. Φυγαμε για το ξακουστο εστιατοριο ‘Φλωμαρη’ σε κοντινη αποσταση που ηταν κι αυτο κλειτο. Ολα τα τραπεζια ειναι καλυμενα απο παλιες ξενες εφημεριδες που εχουν δημοσιευματα για την Λημνο. Η θεα ειναι καταπληκτικη σε μια απεραντη ακτη,οπου εκατονταδς γλαροι παρατασσονται διπλα στην θαλασσα περιμενοντας να πιουν βροχινο νερο σε μια μικρη λιμνη λιγο πιο περα.Επισης λατρεψαμε την αμμουδια στον Κασπακα,οπου στο τριτο beach bar βρκαμε το Baia,οπου εργαζονται δυο χαρουμενες και επικοινωνιακες κοπελες απο την περιοχη,που μας ειπαν οτι η ιδια επιχειρηση εχει και το καταστημα με ντονατς στην Μυρινα.Απο εκει πηγαμα για φαγητο στον Κοτσινα. Ειχε τρεις ταβερνες,πανω στη θαλασσα,την μια διπλα στην αλλη. Καθησαμε στην πρωτη,στο ‘Μουραγιο’ ,που λειτουργει απο το 1985.Ρυζοτο,ψαρια,χωριατικη κλπ και ,φυσικα,την γλυκοπιοτη παγωμενη τοπικη ρετσινα.

Το καλυτερο beach bar ηταν στον Εβγατη,οπου καποτε κολυμπουσα στην τεραστια αμμουδια και ημουν μονος.Εδω το μικρο ξενοδοχειο Εβγατης,στην μεση της παραλιας,εχει το δικο του beach bar, με ξαπλωστρες,ομπρελλες, ντουζ, οπου μια κοπελα απο την Πολωνια, που μιλαει ελληνικα, μας εξυπηρετει με φρεντο καπουτσινο, χυμους και παγωτα.Τα νερα της θαλασσας, οπως παλια,ηταν κρυσταλλινα που δεν τολμησα να αγνοησω.Ηταν η πρωτη μου επαφη με την θαλασα εδω και δυο χρονια και οι φιλοι μου για να το γιορτασουν εβαλαν μια πλαστικη καρεκλα μεσα στην θαλασσα και μου παρηγγειλαν απο το μπαρ φρεσκο χυμο πορτοκαλαδα.Δεν ηθελα να βγω απο την θαλασσα αλλα επρεπε να συνεχισουμε το ταξιδι.Νεα Κουταλη,Αη Γιαννη,κλπ.
Ηταν δυο τα εστιατορια-ψαροταβερνες που μας αρεσαν(υπαρχουν κι αλλα πολλα που δεν προλαβαμε να επισκεφθουμε,διοτι αποφασισαμε να πουμε οχι στο βραδινο φαγητο).Ο κλασικος ‘Γλαρος’,στο παλιο λιμανι της Μυρινας που ειναι διασημος για τους αστακους.Τοτε απο τον πατερα Ξανθοπουλο,σημερα απο τον γιο του Βασιλη,που εχει για βοηθο και τον γιο του.Ο αστακος που παραγγειλαμε ηταν για τρια ατομα και,φυσικα,ηταν φρεσκος απο την θαλασσα,καλοψημενος,με λαδολεμονο,και γευστικος.Μια παρατηρηση-πριν απο 25 χρονια,ειχε γυρω-γυρω τοματοπολτο απο φρεσκες ντοματες και λιωμενο τυρι που ακομα η γευση του ειναι νωπη στην μνημη μου.Μας εκαναν και εκπτωση μια και ειμαι τοσο παλιος πελατης.
Η αλλη ψαροταβερνα ηταν ακριβως διπλα .Ειναι η ‘Μεταξυ μας’, της κυρα Γιωτας,οπως την λενε οι ντοπιοι,που εχει μεγαλη ποικιλια νοστιμων μεζεδων .Σχεδον κολλητα ειναι αλλες δυο ψαροταβερνες,η μια με μπλε στεγαστρα που προτιμουσαν οι ξενοι τουριστες.ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΟΓΚΑΛΙΔΗΣ(συνεχιζεται)

ΛΕΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΧΘΕΣ
ΑΠΟΔΡΑΣΗ ΣΤΗΝ ΛΗΜΝΟ 3…………… Ιουνιος 2019
(Τελευταιο)

Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΗΛΙΑΣ Κοτσαλης και το Ραδιο Αλφα ειναι μια ξεχωριστη περιπτωση στην Λημνο.Ειναι ενας σοβαρος και ανησυχος ανθρωπος που εχει επαφη καθημερινη με ολους τους τοπικους φορεις και τους απλους πολιτες,γνωριζει ολα οσα συμβαινουν στο νησι.Και τα καλα και τα αναποδα.Και δεν δισταζει να πει την γνωμη του ευθαρσως,ακομα κι αν δεν ειναι ευχαριστη.Γι αυτο και ειναι το Νο 1 του νησιου.
Ο κεντρικος δρομος της Μυρινας μας φερνει στο ξεκινημα στο δημοφιλεστερο ταχυφαγειο ,’το Σουβλακι’ που απεναντι μεχρι περυσι ειχε το λαχταριστο παγωτο ninono,που φετος εχει αντικατασταθει απο αλλο παγωτο ,εξ ισου λαχταριστο με ποικιλες γευσεις.Ανακαλυψαμε λιγο πιο επανω,αριστερα ανεβαινοντας,ενα αλλο καταστημα,που περυσι δεν το προσεξαμε,που εκτος απο υπεροχα παγωτα εχει βαφλες,κρεπες,brunch,σαλατες,καφε-αναψυκτικα.Το λενε ‘βερυκοκο’.Ευτυχως εχει εξω δυο τραπεζια με καθισματα.Πολυ φιλοξενο.Λειτουργει ολο τον χρονο.
Το πρωτο βραδυ πηγαμε για ποτο στο περυσινο ησυχο μπαρ’Ισαλος’ που δεν ειχε ομως τα περυσινα δυο εξαιρετικα κοκτειλ με τροπικα φρουτα,μολονοτι ειναι ο ιδιος bartender.

H μουσικη δεν μας ενθουσιασε,αλλα μας αποζημιωσε το γεγονος οτι ειμασταν σε μικρη αποσταση απο την θαλασσα και η δροσια ηταν αισθητη.Αποφυγαμε το αλλο πολυτελες καφε-μπαρ ‘Καραγκιοζης’ που εχει παντα πολυ κοσμο και βρισκεται στον ιδιο δρομο.
Το αγαπημενο μας για πολλα χρονια Castro Beach Hotel λιγο πιο περα ειναι παντα κλειστο,δεσμιο μιας διαθηκης που εχει πολλους κληρονομους οι οποιοι δεν τα βρισκουν μεταξυ τους.Τι κριμα.Η Λημνος χρειαζεταο επειγοντως πενταστερα ξενοδοχεια.Και καποιον που θα αναστησει το αλλοτε καλυτερο συγκροτημα-resort της Ελλαδας,το Ακτη Μυρινα,γνωστο και ως Ελβετικα στους ντοπιους,που ειχε τιμη πωλησης 40 εκ.ευρω το οποιο χαμηλωσε κι αλλο την τιμη.Τα δυο 5αστερα του νησιου ειναι μονιμα κλεισμενα απο ξενα πρακτορεια και δεν βρισκεις ποτε δωματιο.
Και βεβαια περασα απο το αγαπημενο μου κουρειο με την πανακριβη ισπανικη πολυθρονα και ζητησα καλοκαιρινο look,που αλλοι το λενε στρατιωτικο η νεοσυλλεκτου.
Στην βεραντα του ξενοδοχειου ‘Λημνος’ γιορτασα και τα γενεθλια.Εκει ηρθε και με βρηκε ο πρωτος ανθρωπος που γνωρισα πριν 25 χρονια στην Λημνο,που αναζητουσα απο περυσι,ο φιλος μου Ρουλης Καραγιαννης και ο Πετρος Βαρτεμανιαν,που εχει το καλυτερο καφεκοπτειο,και μας εφερε σε επαφη με τον γνωστο ζωγραφο του νησιου,τον Θωμα Σφουνη,που εμενε στον Κοντια και τωρα στην Μυρινα.
Περυσι ειχαμε επισκεφθει τις Αμμοθινες,την Πολιοχνη,το Μουσειο και οτι αλλο επρεπε να δουμε σε μακρινες περιοχες.
Δεν μπορεσα ουτε φετος να συναντησω τα νεα παιδια που καποτε συνεργαζονταν με τους τοτε 4 ραδιοφωνικους σταθμους της Λημνου.ΕΞΗΓΟΥΜΑΙ.Ενα βραδυ στην ‘Ανεμοεσσα’ γνωρισα εναν στρατιωτη που μου συστηθηκε ως δημοσιογραφος.Ηταν ο Τασος Δουσης,που η εκπομπη του ‘Εικονες’ μας εχει ξεναγησει σ’ολο τον πλανητη.Ο ΤΟΤΕ διοικητης του τον εβαλε να κανει σεμιναριο δημοσιογραφιας στην δημοτικη βιβλιοθηκη στα νεα παιδια των ραδιοσταθμων του νησιου.Με ρωτησε αν θελω να τον βοηθησω και απο την αλλη μερα αντι να πηγαινω στην θαλασσα αρχισα με ευχαριστηση να διδασκω.Τα παιδια ηταν υπακουα,κρατουσαν σημειωσεις,ειχαν αποριες και ενιωσα πολυ χρησιμος.Στα επομενα ταξιδια μου περπατωντασ στην Μυρινα με χαιρετουσαν κι ενιωθα οτι επεστρεφα στο χωριο μου.Τα χρονια περασαν.Προφανως τα παιδια μεγαλωσαν ,εκαναν οικογενεια,ισως αλλαξαν εργασια.Ουτε εγω θα τους αναγνωριζα ουτε αυτοι εμενα.Μου ελειψαν…
Η επιστροφη εγινε με το ΕΞΠΡΕΣ ΠΗΓΑΣΟΣ της HELLENIC SEAWAYS,επιβατηγο-οχηματαγωγο(ετος ναυπηγησης 1977)με ταχητητα 17 κομβων και σε 4 ωρες φθασαμε στην Καβαλα.Περυσι ανακαλυψαμε εκει στην οδο Σοφοκλη Βενιζελου 17,το ταχυφαγειο ‘Τα καρβουνακια’,με τον καλυτερο γυρο και σουτζουκακια της πολης.Αν δεν εισαι ντοπιος ουτε που θα το προσεξεις.Ειναι τοσο μικρο και συνηθως εχει ουρες που περιμενουν την σειρα τους.
Ξεκινωντας απογευμα Κυριακης για την Θεσσαλονικη περασαμε απο τον Σταυρο,οπου ολα τα εστιατορια,ταχυφαγεια,μπαρ-καφε,ζαχαροπλαστεια ηταν καταμεστα απο κοσμο.Πηραμε ενα χωνακι παγωτο-παιδικη συνηθεια- και την ωρα που αρχιζε ενας κατακλυσμος προχωραμε.Περασαμε μετα απ ο μερικα χιλιομετρα αλλη νεροποντη,οπου με δυσκολια βλεπαμε μπροστα μας.Ειδαμε εξω απο ενα εργοστασιο δυο τεραστιες ξυλινες πολυθρονες και μετα το ονειρο της αποδρασης τελειωσε. Ολα τα ταξιδια ειναι υπεροχα οταν εχεις καλη παρεα.ευχαριστω τον Αγι και την Δημητα Κασαπογλου για την εξαιρετικη παρεα
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΚΟΓΚΑΛΙΔΗΣ. – ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ