Ευθαλία Νούλα, μια Κυρία έφυγε απο κοντά μας…

Ήταν μια σπουδαία προσωπικότητα της Λήμνου, όταν μάλιστα έζησε τα μεγάλα γεγονότα της Εθνικής Αντίστασης και ο,τι ακολουθησε… κοντά στο Σύζυγο της Ανδρέα Νούλα, ιστορικό ηγέτη της Αριστεράς, αρχηγό του ΕΑΜ Λήμνου, με τις μετέπειτα γνωστές διώξεις, εξορίες κλπ.
Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά, όμως ως ένα ύστατο αποχαιρετισμό στην Ευθαλία Νούλα ζήτησα και έλαβα από τον Ανιψιό της Τάσο Οικονομόπουλο το παρακάτω σύντομο βιογραφικό της, το οποίο δημοσιεύουμε μαζί με μια ανάρτηση στο face book του Αριστείδη Τσοτρούδη.
Γράφει: ο Τάσος Οικονομόπουλος: Η Ευθαλία Νούλα γεννήθηκε στη Μύρινα Λήμνου. Κόρη του Αναστάσιου και της Ευανθίας Βαφειάδη και αδερφή του Παναγιώτη, της Ολυμπίας και της Αντιγόνης Βαφειάδου. Αμέσως μετά τον Β’ Π.Π. παντρεύτηκε τον Οδοντίατρο Ανδρέα Νούλα και έζησαν μαζί στη Λήμνο και στην Αθήνα μέχρι τον θάνατό του το 1976. Μετά τον θάνατο του πατέρα της Αναστάσιου είχε αναλάβει για μεγάλο χρονικό διάστημα το πρακτορείο εφημερίδων μαζί με την αδερφή της Αντιγόνη. Αγαπητή και πρόσχαρη, είχε πάντα μια καλή κουβέντα για όλους γι αυτό και ήταν αγαπητή στην κοινωνία της Λήμνου. Είχε επίσης το θάρρος της γνώμης της και δεν μασούσε τα λόγια της. Δίπλα στον σύζυγό της Ανδρέα Νούλα, έζησε από κοντά μεγάλο μέρος της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας από την κατοχή και μετά με όλα τα καλά αλλά και τα άσχημα που τη συνόδευαν. Έφυγε από κοντά μας στις 30 Σεπτεμβρίου.
Ο Αριστείδης Τσοτρούδης γράφει: Έφυγε από κοντά μας η γλυκιά Ευθαλία, παίρνοντας τον χωρίς γυρισμό δρόμο της αιωνιότητας. Μια από τις κυρίες της Λημνιακής κοινωνίας, πρόσχαρη, ανεξίκακη, γλυκόλογη. Βάδισε στην ζωή μ’ έναν αριστοκράτη ιδεολόγο αριστερό, που αγάπησε και στάθηκε με αποφασιστικότητα και συγκινητική αφοσίωση δίπλα του. Η ζωή της, ήταν ο Αντρέας Νούλας. Μαζί του πιστά πορεύτηκε και ποτέ δεν κλονίστηκε η αγάπη της από τις βιαιότητες του τότε αντιδημοκρατικού καθεστώτος. Ήταν καταδεκτική και συνεργάσιμη. Με βοηθούσε στην συγγραφή του βιβλίου μου ” Η Γερμανική κατοχή μέσα από τα αρχεία του ΕΑΜ Λήμνου ” και δεν θα ξεχάσω ποτέ την χαρά της που κάθε φορά ανακάλυπτε κάποιο καινούργιο στοιχείο να μου δώσει. ” Γράψτο όπως το διατύπωσε ο Αντρέας, να διαβάσουν εχθροί και φίλοι για την προσφορά του” μου έλεγε. Ζούσε και ανέπνεε για τον σύντροφό της και έτσι τώρα κοντά του – αν υπάρχει άλλη ζωή – θα βρει αυτό που σ’ όλον της τον βίο αποζητούσε. Αιωνία η μνήμη σου Ευθαλία.
Αριστείδης Τσοτρούδης