Φτωχά πράγματα  ή μέρες κινηματογράφου

Φτωχά πράγματα  ή μέρες κινηματογράφου

Γράφει η Χριστίνα Κάβουρα

Μέσα από τον Αγγελόπουλο μαθαίναμε ιστορία !

Ο θίασος είναι ελληνική δραματική κινηματογραφική ταινία του 1975, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Θόδωρου Αγγελόπουλου. Κατατάσσεται στις σημαντικότερες δημιουργίες του ελληνικού κινηματογράφου με μεγάλη αίσθηση και στο εξωτερικό.

Η ταινία εντάσσεται στην «τριλογία της Ιστορίας» του Αγγελόπουλου: αποτελεί το δεύτερο μέρος της ταινίας Μέρες του ’36 και προηγείται των Κυνηγών.

Εντάξει ο Λάνθιμος δεν είναι Αγγελόπουλος  αλλά και τον Αγγελόπουλο οι περισσότεροι δεν τον καταλάβαιναν !

Είχαμε όμως πάντα εξαιρετικούς σκηνοθέτες, Αγγελόπουλος, Ελία Καζάν, Κακογιάννης, Γαβράς  για να αναφέρω τους σημαντικότερους  με διεθνή πορεία !

Τότε,   μέσα από τον  σοκαριστικό Κυνόδοντα  − αν και κάναμε πλάκα με το …. «πληκτρολόγιο»  στο γραφείο −  εύρισκα στο έργο  του την παράνοια του κόσμου μας, τη διαστροφή του, την παθογένεια, τη θλίψη  του.

Ήταν κάτι σαν γροθιά στο στομάχι, αλλά και  κάτι  εντελώς διαφορετικό, τολμηρό,  γκροτέσκο. Εκεί αποφάσισα να παρακολουθήσω την πορεία του,  κάποιες φορές τα μονοπάτια του  ήταν βαλτωμένα αλλά τώρα  χαίρομαι/ χαιρόμαστε την άνοδό του !

Είναι ένα διαφορετικό είδος κινηματογράφου,  μάλλον δύσκολο, κάποτε  ακραίο, σίγουρα πρωτότυπο. Αυτά τα χαρακτηριστικά του δίνουν και την  παγκόσμια αναγνώριση.

Αρχικά εντασσόταν στο greek – weird – wave  δηλ. στον περίεργο κατά μια έννοια κινηματογράφο.

Στον ξένο τύπο διαβάζουμε : «Κρυπτικός και ντροπαλός απέναντι στην δημοσιότητα, ο Λάνθιμος έγινε γνωστός για την δημιουργία σκοτεινών, σουρεαλιστικών και αμήχανα ξεκαρδιστικών κινηματογραφικών κόσμων, που αντικατοπτρίζουν τον δικό μας σε ένα παραμορφωμένο φως».

Ο ίδιος λέει  ότι ο «Κυνόδοντας» ήταν μια ταινία για ανθρώπους που προσπαθούν να ξεφύγουν από έναν κατασκευασμένο κόσμο, ενώ στις «Αλπεις» συμβαίνει το αντίθετο. Eλκονται από αυτόν, προσπαθούν να μπουν πιο βαθιά μέσα του.

Οι «Άλπεις» είναι μια δύσβατη, δύσκολα προσεγγίσιμη ταινία, γεμάτη θλίψη κατά τη γνώμη μου, αλλά   η  «θυσία του ιερού ελαφιού»  είναι μια καλή ταινία στο είδος της,  κάτι ανάλογο  στο σενάριό της  έχω διαβάσει στον Στέφεν Κίνγκ, συγγραφέα με …. Αχαλίνωτη φαντασία.

Δεν μιλάω για τον «ΑΣΤΑΚΟ»  για την απομόνωση του ατόμου που κουβαλούσε, για το τίμημα της όποια  ευτυχίας ! Mία αντισυμβατική ιστορία αγάπης, τοποθετημένη σε ένα δυστοπικό, θλιβερό μέλλον. Δεν μου άρεσε αν και με προβλημάτισε.

Στην «ευνοούμενη» ο Λάνθιμος  πιάνει το Εγγλέζικο χιούμορ, με αρκετή ειρωνεία για τους …. Βασιλικούς θεσμούς, ρίχνει μία παραμορφωμένη, καυστική ματιά στην ιστορία της βρετανικής βασιλείας. Η πρωταγωνίστριά του Ολίβια Κόλμαν  βραβεύτηκε με ΟΣΚΑΡ  Α΄Γυναικείου ρόλου! Καθόλου άσχημα.

Στην τελευταία του ταινία πέρασαν πολλά μηνύματα και ένα από αυτά,  που μου άρεσε ιδιαίτερα είναι ότι γινόμαστε  καλύτεροι και  πιο αθώοι όταν μεγαλώνουμε χωρίς ταμπού !

Η ηρωίδα του η Μπέλλα δεν έχει αυτά τα ταμπού με τα οποία μεγαλώνουμε  οι περισσότερες  γυναίκες, και είναι ελεύθερη.

Δεν του το είχα ότι είναι τόσο φεμινιστής και  τόσο κατά της Πατριαρχίας.

Πέρασαν και ανθρώπινα μηνύματα για τον μη αλτρουιστικό κόσμο μας !

Το ότι καταξιωμένοι ηθοποιοί τον πίστεψαν και πρόσφεραν τα χρήματα που θα έπαιρναν για το ρόλο τους στην παραγωγή, βλέπε Έμα Στόουν, δείχνει την πίστη στο ταλέντο του.

Κάποια στιγμή  πιστεύω θα βρούμε και την ελπίδα και το περισσότερο συναίσθημα στις ταινίες του !

Το 2009, ο «Κυνόδοντας» κέρδισε το βραβείο “Prix Un Certain Regard” στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Καννών. Τον Ιανουάριο του 2011 ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας ενώ τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, τιμήθηκε με το βραβείο “Osella” Καλύτερου Σεναρίου στο Φεστιβάλ της Βενετίας.

Τώρα η Ταινία του  «Poor things»  έχει προταθεί για 11 ΟΣΚΑΡ ! Όχι ότι πιστεύω στον θεσμό των ΟΣΚΑΡ,  αλλά είναι μια σημαντική διάκριση, τόσο  για την ευφυΐα του Λάνθιμου όσο και μια καλή   προβολή για τη χώρα μας ! Ένα παιδί που ξεκίνησε από το Παγκράτι, χωρίς τις περγαμηνές που απαιτούνται για δύσκολα προσεγγίσιμους κόσμους, όπως είναι και ο κόσμος του κινηματογράφου, κακός μαθητής στο σχολείο, χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση,  ένα δικό μας παιδί  ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ !