Για το Στράτο Αγιοστρατίτη

Γιατί τώρα;

Γιατί περίμενα τα μάτια μου να ξεθολώσουν.

Πως να γράψεις χωρίς όραση,χωρίς φως,χωρίς λέξεις.Μουγκάθηκε το στόμα και το συναίσθημα πάγωσε πάνω στου ξυραφιού την κόψη.

Και τα μάτια του Ουρανού που άνοιξε για να δεχτεί στους κόλπους του την κλεμμένη Άνοιξη του χωριού μας ,ακόμα δακρυσμένα μας κοιτούν,σα να μας ζητούν συγγνώμη για την αρπαγή.

Μια Άνοιξη ήταν ο Στρατής μας.

Μια Άνοιξη ολόδροση,51 χρόνων μόλις.

Κι ένα παράπονο καθολικό να αιωρείται

Γιατί τόση ζήλεια ουρανέ μας;

Αγάπησε την γενέτειρά του ,το Μούδρο κι αυτό τον λάτρεψε σα σγουρομάλλη άγγελο,μαντατοφόρο νέο,αξιόλογο επιτυχημένο συμπολίτη,αξιολάτρευτο γιο,πατέρα,αδερφό.

Κι ήρθε προχθές η μαύρη εκείνη η στιγμή που όλο το χωριό γονατιστό μπροστά στα πόδια σου ουρανέ μου σε ρώτησε Γιατί;

Και η απάντησή σου ένα βαρύ ασήκωτο δάκρυ μεγάλης Παρασκευής.Αυτό το αναπάντητο δάκρυ του γολγοθά.

Καλό ταξίδι Αγγελέ μας.