2022
Περιοδικό

Η Ενισχυμένη και απλή εποπτεία και ο …καλός Αγάς

Ενισχυμένη και απλή εποπτεία

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

 

Πριν από λίγες μέρες, στις 20 Αυγούστου, μάθαμε ότι βγήκαμε από την ενισχυμένη εποπτεία και ότι τώρα είμαστε κάτω από την απλή εποπτεία.

Τι σημαίνει αυτό;

Αν ρωτήσεις 10 άτομα, οι 8 θα σού πουν ότι δεν ξέρουν η ότι δεν τούς ενδιαφέρει.

Ένας ότι όλα πάνε καλά, αφού μάς έδωσαν και συγχαρητήρια από την Ευρωπαϊκή Ένωση κλπ.

Μόνον ένας είναι κάπως απαισιόδοξος, χωρίς να μπορεί να εξηγήσει, τι ακριβώς είναι αυτή η “εποπτεία”.

 

Η αλήθεια είναι ότι τα οικονομικά της χώρας μας και την ορολογία με την οποία μας τα λένε οι πολιτικοί μας και η Τράπεζα της Ελλάδος, δεν είναι εύκολο να τα καταλάβουμε.

Για παράδειγμα, αντί να μιλάνε για ” ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών”, “δημοσιονομικός χώρος”, ” αναβάθμιση πιστοληπτικής ικανότητας* κλπ., να μάς απαντήσουν με απλά λόγια σε μερικές πολύ απλές ερωτήσεις:

1) Πόσα χρωστούσαμε όταν μπήκαμε στα μνημειακά, και πόσα χρωστάμε σήμερα;

2) Τι σημαίνει ότι ξοδεύουμε περισσότερα για να εισάγουμε, από όσα βγάζουμε με τις εξαγωγές μας;

3) Γιατί εισάγουμε – και τα πληρώνουμε με λεφτά που δεν έχουμε αλλά με δανεικά – βασικά είδη διατροφής, όπως π.χ. ζάχαρη, κρέας κλπ., τα οποία παλιότερα τα παραγαμε εμείς και είμασταν αυτάρκεις;

4) Για ποιο λόγο ακριβώς βάλαμε υποθήκη ο,τι έχουμε και δεν έχουμε (υποδομές, ορυκτό και υποθαλάσσιο πλούτο κλπ.) για 99 χρόνια, δηλαδή μέχρι τα τρισέγγονα μας;

5) Τι ακριβώς σημαίνει ότι ένας στους τρεις Έλληνες (δηλαδή περισσότεροι από τρία εκατομμύρια συμπατριωτών μας) “βρίσκονται και ζουν στο όριο και κάτω από το όριο της φτώχειας”;

 

Ενισχυμένη και απλή εποπτεία.

Μου θυμίζει την ιστορία με τον καλό αγά.

 

Ήταν, λοιπόν, στα χρόνια της τουρκοκρατίας ένας πολύ κακός αγάς,που καταπίεζε τους υπόδουλους Έλληνες. Χαράτσια, καταναγκαστικές εργασίες, κατάσχεση τα χωράφια, φόροι, εξαθλίωση, εξευτελισμοί, φόβος, απελπισία.
Μια μέρα μερικοί δεν άντεξαν άλλο, αγανάκτησαν και άρχισαν να διαμαρτύρονται δημόσια.  Όταν το έμαθε ο αγάς, φώναξε τον αξιωματικό του.

 

–       Γιατί φωνάζουν αυτοί και διαμαρτύρονται;

–       Λένε ότι καταπιέζονται και θέλουν δικαιοσύνη και ελευθερία.

–       Πήγαινε πιάσε αυτούς που φωνάζουν πιο πολύ και χώσε τους μέσα στην πιο στενή φυλακή.

 

Ο αξιωματικός, πράγματι, πήγε συνέλαβε έναν και τον έκλεισε στην πιο στενή φυλακή – ένα μπουντρούμι χωρίς παράθυρο, χωρίς κρεβάτι, χωρίς τίποτα, διαστάσεων  1 x 1 ½ μ.   Μόλις ο υπόδουλος Έλληνας κλείστηκε στη φυλακή αυτή, άρχισε να φωνάζει ακόμα περισσότερο,

–     Αυτό είναι αδικία! Είναι παράνομο, αντισυνταγματικό και παράλογο!

Τον άκουσε ο αγάς, και ξαναφώναξε τον αξιωματικό,

–    Πήγαινε τώρα, πιάσε άλλους δύο, και χώσε’ τους κι αυτούς στην ίδια φυλακή.

 

Ο αξιωματικός, πράγματι, πήγε συνέλαβε άλλους δύο και τους έκλεισε κι αυτούς μέσα. Μόλις έγιναν τρεις μέσα στη στενή φυλακή, άρχισαν να φωνάζουν ακόμα περισσότερο,
–     Αυτό είναι σκέτη εξαθλίωση! Δεν μπορούμε ούτε καν να κινηθούμε σαν άνθρωποι!

 

Τους άκουσε ο αγάς, και ξαναφώναξε τον αξιωματικό,
–     Πήγαινε τώρα, πιάσε άλλους δύο, και χώσε’ τους κι αυτούς
στην ίδια φυλακή. Ο αξιωματικός, πράγματι, πήγε συνέλαβε άλλους δύο και τους έκλεισε κι αυτούς μέσα. Μόλις έγιναν πέντε μέσα στη στενή φυλακή, άρχισαν να φωνάζουν ακόμα περισσότερο,

–    Αυτή η κατάσταση είναι απαράδεκτη. Άλλα μας έλεγε ο αγάς στην αρχή κι άλλα κάνει τώρα. Αν συνεχίσει έτσι, ποιος θα δουλεύει στα χωράφια; Σιγά-σιγά θα ρημάξουν, θα μειωθεί η πρωτογενής παραγωγή, θα χάσει και τους φόρους που εισπράττει. Και ποιος θα φροντίσει τα παιδιά και τις οικογένειές μας; Ντροπή του! Ούτε τους  γονείς μας σέβεται ούτε το μέλλον των παιδιών μας…

 

Τους άκουσε ο αγάς, και ξαναφώναξε τον αξιωματικό,
–    Πήγαινε τώρα, πιάσε άλλους τρεις, και χώσε’ τους κι αυτούς στην ίδια φυλακή.

Ο αξιωματικός, πράγματι, πήγε συνέλαβε άλλους τρεις και τους έκλεισε κι αυτούς μέσα. Έγιναν οκτώ μέσα στη στενή φυλακή, ο ένας πάνω στον άλλο σαν παστωμένες σαρδέλες. Τώρα πια δεν είχαν δύναμη ούτε να φωνάξουν, ούτε καν να μιλήσουν, μόλις που μπορούσαν να αναπνεύσουν και να κουνούν λίγο το κεφάλι. Σε λίγη ώρα ένας λιποθύμησε κι ένας άλλος άρχισε να μοιρολογάει. Η κατάσταση μέσα στη στενή φυλακή γινόταν όλο και πιο δραματική.

Πέρασαν έτσι μερικές μέρες εξαθλίωσης και μαύρης απελπισίας. Οι φυλακισμένοι ήταν σχεδόν μισοπεθαμένοι. Τότε ο αγάς φώναξε τον αξιωματικό.
–    Πήγαινε τώρα και βγάλε έξω δύο από τους οκτώ.

Πράγματι, ο αξιωματικός πήγε και απελευθέρωσε δύο. Μόλις αραίωσαν κάπως και απέμειναν έξι, άρχισαν να δείχνουν κάποια σημάδια ζωής, να αναπνέουν κανονικά, να κινούνται στοιχειωδώς. Και τότε, κάποιος από αυτούς είπε στους άλλους,

–    Να είναι καλά ο αγάς μας!     Είδατε τι καλός που είναι, τελικά;

Δείτε περισσότερα

Σχετικά Άρθρα

Back to top button