Η κάθε Γειτονιά με τη δική της Παραλία !

Οι Αντρωνιάτες  είχαν  τα Ρηχά Νερά και ήταν στη διάθεση τους  αποκλειστικά, αφού τότε  , μέχρι το τέλος της 10ετιας του 1970, σπάνια υπήρχαν επισκέπτες από άλλες περιοχές της Μύρινας. Το ίδιο συνέβαινε με τον Τούρκικο Γιαλό , όπου  έκαναν  τις βουτιές τους το Τσας, τα Ματιανά , το Λιμάνι, ο Άγιος Νικόλαος…

Στο Ρωμαίικο πήγαιναν οι Κάτοικοι της  γύρω περιοχής,  που ήταν, μπορούμε να πούμε,   από  την Πλατεία Υψιπύλης, την οδό  Γαροφαλλίδη, την  πλατεία ΚΤΕΛ …

Αυτά σε γενικές γραμμές, καθώς η Μύρινα είχε να δώσει  κοντινές Παραλίες  στους κατοίκους της  !

Ο  Ρωμαίικος ήταν τότε διαθέσιμος με αμμουδιά από το Βόντελα έως  το Μετεωρολογικό,  μια τεράστια σε μήκος παραλία,  δηλαδή .

Πάντως η κάθε παραλία είχε και σημεία ιδιαίτερα, τα Ρηχά Νερά την Παραλία  της  Αγίας  Βαρβάρας,  αργότερα Ελβετικά.  Σε αυτή την παραλία είναι και ο τεράστιος βράχος  με ύψος 10 μετρά για τολμηρές βουτιές,   που σήμερα τον ονομάζουν Ταύρο και στα παλιότερα χρόνια  Οβριγιό.

Ο Τούρκικος  είχε δίπλα το Λιμάνι και τα αγκυροβολημένα καΐκια .

ο Ρωμαίικος το Μονόπετρο (φωτογραφία). Αυτές οι επιμέρους παραλίες ήταν  οι αγαπημένες των παιδιών και των Νέων.

Για να δώσω ένα παράδειγμα αυτών των ιδιαίτερων για κάθε Περιοχή της Μύρινας παραλιών, ο γράφων,  δεν έχω κάνει ποτέ μπάνιο σε κάποια από τις άλλες παραλίες, πέραν των Αντρωνιάτικων.  Στην εποχή των μοτοσακό και των αυτοκινήτων και καθώς επεκράτησε  πολυκοσμία  στα Ρηχά και τα Ελβετικά , έφτασα ως τον Αυλώνα !   Ηλιας Κοτσαλης (καποια άλλη φορά να μιλήσουμε για τις περίφημες  “κατακύλες” – τις θυμάστε;)