ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ – Το σχοινί

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ – Το σχοινί

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Ξεκίνησε ο εμβολιασμός για τον COVIT-19. Ξεκίνησε και μια μεγάλη καμπάνια για να πεισθεί ο κόσμος να κάνει το εμβόλιο. Τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας έχουν χρηματοδοτηθεί γενναία για αυτόν τον σκοπό και πολλοί ηγέτες χωρών δίνουν το παράδειγμα εμβολιαζόμενοι δημόσια.

Εντούτοις, δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν αμφιβολίες, είναι διστακτικοί και δεν πιστεύουν όσα ακούν και βλέπουν στην τηλεόραση.

Η πίστη, όπως είναι γνωστό, δεν έχει καμία σχέση με τη λογική. Όπως λέει και το ευαγγέλιο “Είναι δε η πίστις, ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων” (Εβρ.ια:1 ).

Όπως εξάλλου και ο έρωτας, κι αυτός καμία σχέση με τη λογική.

Λέγεται ότι, πριν από χρόνια δοκιμάστηκε η πίστη χιλιάδων Αμερικανών και άλλων τουριστών, όταν ένας διάσημος ακροβάτης αποφάσισε να περπατήσει σε τεντωμένο σχοινί πάνω από τον καταρράκτη του Νιαγάρα. Δόθηκε τότε μεγάλη δημοσιότητα, μαζεύτηκαν χιλιάδες κόσμος να παρακολουθήσει το παράτολμο εγχείρημα, τα κανάλια της τηλεόρασης κατέγραψαν όλες τις λεπτομέρειες. Πριν ξεκινήσει από τη μια άκρη του σχοινιού, ο ακροβάτης φώναξε και ρώτησε τον κόσμο,

–           Πιστεύετε ότι μπορώ να περάσω;

–           Πιστεύουμε! Πιστεύουμε!   Απάντησαν όλοι.

Κι αυτός με προσεκτικά βήματα, άρχισε να προχωράει. Όλοι κρατούσαν την ανάσα τους. Κάπου στο μέσο της διαδρομής, στο πιο επικίνδυνο σημείο, ακριβώς πάνω από την άβυσσο, ταλαντεύτηκε λίγο, αλλά τελικά βρήκε την ισορροπία του και με σταθερά βήματα συνέχισε και έφτασε στην άλλη άκρη. Όλοι ανάσαναν με ανακούφιση και ξέσπασαν σε χειροκροτήματα.

Μετά από αυτό ο ακροβάτης έβαλε στον ώμο το μικρό του γιο και ξαναρώτησε,

–           Πιστεύετε ότι μπορώ να περάσω πάλι;

–           Πιστεύουμε! Πιστεύουμε!   Απάντησαν όλοι.

Κι αυτός αργά- αργά, με πολύ προσοχή, άρχισε να περπατάει πάνω στο σχοινί. Όταν έφτασε στο μέσο της διαδρομής, στο πιο επικίνδυνο σημείο, πολλοί δεν άντεξαν την αγωνία και έστρεψαν αλλού τα μάτια τους να μη βλέπουν. Αυτός όμως με πολύ προσεκτικά βήματα συνέχισε και έφτασε στην άλλη άκρη. Όλοι ανάσαναν με ανακούφιση και ξέσπασαν σε ακόμα πιο δυνατά χειροκροτήματα.

Μετά από αυτό ο ακροβάτης ρώτησε,

–           Τώρα που είδατε και πιστεύετε ότι μπορώ να περάσω έχοντας στον ώμο μου ένα μικρό παιδί, ποιος από σας θέλει να μου δώσει το παιδί του να περάσω μ’ αυτό;

Ξαφνικά έπεσε μεγάλη σιωπή. Κανείς δεν βρέθηκε!

Κάτι παρόμοιο συνέβη πριν από χρόνια κι εδώ στην Ελλάδα. Ένας διάσημος Βρετανός καθηγητής θρησκειολογίας στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, εκεί όπου παρασκευάστηκε κι ένα από τα εμβόλια, αποφάσισε να έλθει στην Ελλάδα και να μελετήσει την Ορθόδοξη παράδοση. Αφού επισκέφτηκε το Άγιο Όρος, πήγε και στα Μετέωρα να μελετήσει κι εκεί τα μοναστήρια. Είχε μαζί του συστατικές επιστολές από το πανεπιστήμιο και οι ηγούμενοι των μοναστηριών με προθυμία τον ξενάγησαν στις βιβλιοθήκες, τα οστεοφυλάκια και τα άλλα ενδιαφέροντα.

Κάποια στιγμή του έδειξαν και το βαρούλκο με το μεγάλο δίχτυ, εκείνο το εργαλείο με το οποίο παλιότερα όλα τα μοναστήρια ανέβαζαν τους μοναχούς από πολύ χαμηλά μέχρι ψηλά πάνω, στην κορυφή των βράχων στο μοναστήρι. Ρώτησε τι ήταν και σε τι χρησίμευε. Και του απάντησαν,

–               Τώρα που χτίσαμε τις σκάλες, οι επισκέπτες και εμείς ανεβαίνουμε με τα πόδια. Το δίχτυ το χρησιμοποιούμε μόνο για να ανεβάζουμε προμήθειες και άλλα βαριά υλικά.

–               Μπορώ να το δοκιμάσω;

–               Πολύ ευχαρίστως.

Κατέβηκαν όλοι κάτω, στην άκρη του γκρεμού. Κατέβασαν με το βαρούλκο και το δίχτυ. Ο καθηγητής το κοίταξε καλά – καλά. Έριξε μια ματιά στον γκρεμό 300 μέτρα από κάτω, κι άλλη μια ματιά στην κορυφή 200 μέτρα πάνω.

Του άνοιξαν την τρύπα για να μπει στο δίχτυ, αυτός όμως δίστασε για λίγο. Κοίταξε το σχοινί, από το οποίο κρεμόταν το δίχτυ. Του φάνηκε πολύ λεπτό.

–               Δε μου λέτε, αυτό το σχοινί κάθε πότε το αλλάζετε;

–               Όποτε σπάζει !!!