Μια καθημερινή “σαν και σήμερα”   ιστορία. Ο Ιωακείμ και ο Μονόχειρ !

Μια καθημερινή “σαν και σήμερα”   ιστορία,  από την Καίτη Σάπερα:

Οι γονείς απλοί αγρότες, μετά από τρία κορίτσια που ήρθαν να προστεθούν στην οικογένεια ήρθε και ο πολυπόθητος γυιός.

Σε ηλικία σχεδόν βρεφική 3-4 χρόνων το αγοράκι αρρώστησε και δυστυχώς μέσα στην μεταπολεμική ελληνική κατάσταση δεν πρόλαβαν να το σώσουν και το έχασαν.

Η σύζυγος κυοφόρησε για μια επόμενη φορά. Στην επιθυμία του ο σύζυγος να τους μείνει το παιδί γερό και να το καμαρώσουν να μεγαλώνει, άρχισε να τάζει σε αγίους και μη.

Όρισε λοιπόν μέσα στην απόγνωσή του ότι το όνομα που θα πάρει το παιδί θα είναι του Αγίου που θα γιορτάζει την ημέρα της γέννας ή την πλησιέστερη γιορτή και νονός θα γίνει ο πρώτος που θα περάσει έξω από το σπίτι μετά τη γέννα..

Το παιδί γεννήθηκε υγιέστατο αγόρι 9 Δεκεμβρίου, της Αγίας Αννας. Πως να το ονομάσουν το αγόρι με το όνομα “Αννα”, δεν μπερδεύεται ο πατέρας και προτείνει να ονομαστεί” Ιωακείμ” με το όνομα του συζύγου της Αγίας Αννας.

Ακολουθεί η εφαρμογή της δεύτερης υπόσχεσης η επιλογή του νονού. Στέκεται στην πόρτα και περιμένει ποιός θα περάσει πρώτος.

Μόλις βλέπει τον πρώτο περαστικό του λέει “καλώς τον κουμπάρο”.

Ο άλλος απορεί και του λέει: κουμπάρος από πού;

Του εξηγεί το τάμα.

Μα εγώ του λέει ο άλλος είμαι μονόχειρ (πράγματι ήταν ανάπηρος ο άνθρωπος) “μονόχειρ,  ξεμονόχειρ εσύ θα είσαι ο νονός του γιου μου,  που μόλις γεννήθηκε”.

Έτσι και έγινε !  Το παιδί ονομάστηκε Ιωακείμ και νονός έγινε ο Μονόχειρ  και στο Ανδρώνι ακόμη θυμούνται κάποιοι το γλέντι της βάφτισης.