Ω γλυκύ μου έαρ

Ω γλυκύ μου έαρ

(ολόκληρος ο θρήνος)

Αι γενεαί πάσαι, ύμνον τη Ταφή Σου, προσφέρουσι Χριστέ μου.
Καθελών του ξύλου, ο Αριμαθείας, εν τάφω Σε κηδεύει.
Μυροφόροι ήλθον, μύρα σοι, Χριστέ μου, κομίζουσαι προφρόνως.
Δεύρο πάσα κτίσις, ύμνους εξοδίους, προσοίωμεν τω Κτίστη.

Ως νεκρός τον ζώντα συν μυροφόροις πάντες μυρίσωμεν ευφρόνως

Ιωσήφ τρισμάκαρ κήδευσον το σώμα Χριστού του ζωοδότου.

Ούς έθρεψε το μάννα, εκίνησαν την πτέρναν, κατά του ευεργέτου.
Ούς έθρεψε το μάννα, φέρουσι τω Σωτήρι, χολήν άμα και όξος

Ω της παραφροσύνης και της Χριστοκτονίας, της προφητοκτόνων

Ως άφρων υπηρέτης προδέδωκεν ο μύστης, την άβυσσον σοφίας

Τον ρύστην ο πωλήσας αιχμάλωτος κατέστη ο δόλιος Ιούδας

Κατά τον Σολομώντα βόθρος βαθύς το στόμα Εβραίων παρανόμων

Εβραίων παρανόμων εν σκολιαίς πορείαις τρίβολοι και παγίδες

Ιωσήφ κηδεύει συν τω Νικοδήμω νεκροπρεπώς τον Κτίστην

Ζωοδότα Σώτερ δόξα σου το κράτει τον άδην καθελόντι

Ύπτιον ορώσα η πάναγνος σε, Λόγε, μητροπρεπώς εθρήνει

Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;
Θρήνον συνεκίνει η πάναγνος σου μήτηρ σου Λόγε νεξρωθέντος

Γύναια συν μύροις

Υιέ Θεού παντάναξ, Θεέ μου πλαστουργέ μου, πώς πάθος κατεδέξω;
Έρραναν τον τάφον αι Μυροφόροι μύρα, λίαν πρωί ελθούσαι.
Ω Τριάς Θεέ μου, Πατήρ Υιός και Πνεύμα, ελέησον τον κόσμον.
Ιδείν την του Υιού σου, Ανάστασιν, Παρθένε, αξίωσον σους δούλους.