Ο ΥΨΩΘΕΙΣ ΕΝ ΤΩ ΣΤΑΥΡΩ «ΑΚΟΥΣΙΩΣ».

Ο ΥΨΩΘΕΙΣ ΕΝ ΤΩ ΣΤΑΥΡΩ «ΑΚΟΥΣΙΩΣ».

Ευλογημένος εί ο ερχόμενος

τον Αδάμ ανακαλέσασθαι …

Μετά κλάδων ύμνησαντες πρότερον ,

μετά ξύλων συνέλαβον ύστερον …οι αγμώμονες ..

Αξιολύπητο Βαγιώ

χωρίς τα βάγια της υποδοχής

Σκοτάδι βαθύ,αφώτιστο το βήμα του Νυμφίου.

Μια ψαλμωδία φάντασμα ..

Ιδού …Ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός

Η εγρήγορση των δούλων μακάρια όσο ποτέ, μα νεκρωμένη …

Γρηγορούντες άπαντες …ουδείς ραθυμών

«Κύριε μη τον θυμό μου ελέγξεις»

Η εν πολλαις αμαρτίες περιπεσούσα άνθρωπότης

χωρις προσκυνητάρι φέτος.

Χωρίς δάκρυ απολογίας στο εδώλιο

η ποίηση της Κασσιανής

Αμύρωτες οι απλωμένες παλάμες των Ευχελαίων

μ´ενα παράπονο επετείας οι πιστοί …

Μια Πέμπτη που δεν χώρα ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΗΣ μέσα στην ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΜΠΤΗ

Τεράστιος ,ΟΣΟ ΠΟΤΕ !

Σήμερον κρεμάται επι ξύλου …

Στέφανον έξ ακανθών περιτίθεται η ανθρωπότης,

επίπονον… ΟΣΟ ΠΟΤΕ !

Ενα ποτάμι ματωμένο δάκρυ …

Άλαλοι οι ληστές ενθεν και ενθεν.

Άοσμοι οι ναοί,

χωρίς ρόλο οι βιολέτες ,

χωρίς ύδωρ και όξος τα χείλη ,

κλείνουν το γόνυ οι επιτάφιοι

μπρος τις περιφορές τους …

Ανάνθιστες οι πασχαλιές .

Όλα τα λούλουδα,

ένας επιτάφιος αστόλιστος!

Τον μυρώνουν οι ιερείς μονάχοι

Το ακροατήριο προσκυνά το κονοστάσι του σπιτιού .

Άδεια η Λαμπρή χωρίς κόκκινο,

χύθηκε η μπογιά σε πόνο !

Η πέτρα ωστόσο θα κυλήσει!

Όλη η ανθρωπότητα περιμένει το σεισμό

της πρώτης Ανάστασης !

Το φως της Αναστάσεως θα ανάψει .

Ανέσπερο όσο ποτέ !

Ελπιδοφόρο ΟΣΟ ΠΟΤΕ

Ο ραπισθείς υπερ γένους ανθρώπων και μη οργισθείς

ελευθέρωσον εκ φθοράς την ζωήν ημών Κύριε…και σώσον ημας .