Οι Τρεις Ιεράρχες

Οι Τρεις Ιεράρχες

Γράφει ο Θ. Δημητριάδης

Εορτάζει και πανηγυρίζει η αγία εκκλησία τους τρείς μελιρρύτους ποταμούς, τους τρεις ιεράρχες, που συνέδεσαν άρρηκτα και άρρητα την Ορθοδοξία και τον ελληνισμό, ώστε να μπορούμε να ομιλούμε για ελληνορθοδοξία.

Μεγάλα εκκλησιαστικά αναστήματα, πατέρες της ορθοδοξίας και για την εποχή τους πανεπιστήμονες. Σπούδασαν όλες τις τότε σύγχρονες επιστήμες στο πανεπιστήμιο της ειδωλολατρικής Αθήνας. Αφοσιωμένοι στην σπουδή τους, γνωρίζοντας δυο δρόμους∙ από το σπίτι στο σχολείο και από το σπίτι στην εκκλησία.
Νέοι ήταν, αλλά δεν παρασύρθηκαν στην ευκολία και στην μόδα της εποχής των. Γνώριζαν τον προορισμό τους, να σώσουν την αθάνατη ψυχή και όχι να ικανοποιήσουν και να κορέσουν∙ τα πάθη του φθαρτού σώματος.
Οι λαμπρές σπουδές τους άνοιγαν μπροστά τους λαμπρούς δρόμους κοσμικής καριέρας. Τα απαρνήθηκαν. Δεν είναι κακό, βέβαια, να χρησιμοποιήσει τις σπουδές του κάποιος για κοσμική καριέρα. Εξαρτάται τι θα προτάξει: το χρήμα, τη δόξα, την άσωτη ζωή ή την αφιλοκερδή προσφορά προς τον συνάνθρωπο αδύναμο αδελφό. Η κοινωνία χρειάζεται καλούς και ενάρετους πολίτες, χρήσιμους εργάτες του αμπελώνος.

Οι τρείς ιεράρχες ακολούθησαν τον μοναχικό βίο. Διέπρεψαν νικητές εναντίον του κακού και τροπαιούχοι στεφανηφόροι του Χριστού. Ο καθένας τους έχει ξεχωριστή ημέρα που η αγία εκκλησία τιμά την μνήμη τους: Ο Μέγας Βασίλειος την 1η Ιανουαρίου, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος την 25η του αυτού και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος την 27η του ιδίου. Την 30ή του αυτού μηνός τιμά και εορτάζει η εκκλησία μας την μνήμη και των 3 ιεραρχών και η πολιτεία όρισε την ημέρα αυτή ως ημέρα των γραμμάτων και των τεχνών.

Τεράστιο και πολυσχιδές το έργο των ιεραρχών που άφησαν στους επιγόνους. Υπηρέτησαν τον πάσχοντα και αδύνατο άνθρωπο με το φιλανθρωπικό τους έργο. Όλοι μας έχουμε γνώση για την περίφημη Βασιλειάδα που περιέθαλπε και γηροκομούσε ανήμπορους με τα χέρια του ο Άγιος Βασίλειος. Το συγγραφικό έργο αξιολογότατο ,περίλαμπρο και ογκώδες. Θησαυρός σοφίας και φιλοσοφίας θείας με την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος. Έδινε λύσεις στα προβλήματα της εποχής εκείνης, αλλά απαντά και στα σημερινά προβλήματα και αδιέξοδα του υπερήφανου και φίλαυτου ανθρώπου της καταναλωτικής κοινωνίας, της ύλης και της εγωπάθειας. Είναι θησαυρός διαμαντιών κρυμμένος σε κάποιες βιβλιοθήκες και πρέπει να τον γνωρίσουμε.

Πολλά προβλήματα των συγχρόνων κοινωνιών δεν θα υπήρχαν αν ο κάθε μας προσωπικά και όλοι μαζί στρεφόμασταν στον απέραντο πλούτο της ελληνορθόδοξης γραμματείας.