Κορονοϊός – Μένουμε Σπιτι : Περίπτωση Νο 7: Καμάκι στη γειτόνισσα

Περίπτωση Νο 7: Καμάκι στη γειτόνισσα

Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης

Τώρα που κλειστήκαμε μέσα, όσοι έχουμε πρόσβαση στο Ιντερνέτ μπαίνουμε σ’ αυτό και διαβάζουμε πολύ περισσότερο από πριν, για να έχουμε επαφή με τον “έξω κόσμο” και να ενημερωνόμαστε.

Το κακό είναι ότι το διαδίκτυο έχει πλημμυρίσει με αμέτρητες αναρτήσεις και πληροφορίες. Κάθε καρυδιάς καρύδι ανεβάζει ό,τι του καπνίσει. Από αυτοσχέδιες προγνώσεις μέχρι πολιτική κριτική. Κι όχι μόνον αυτά, αλλά αμέτρητες είναι και οι ιδέες – προτάσεις, δηλαδή τι να κάνεις για να περάσεις ευχάριστα και να μη σου τη δώσει απ’ τη βαρεμάρα και την κατάθλιψη.

Μπήκα, λοιπόν, κι εγώ να δω πώς μπορώ να τη βγάλω ευχάριστα, αλλά απογοητεύτηκα πολύ γρήγορα.

“Να ακούτε μουσική” ήταν μια πρόταση – εξάλλου το είπε και στο διάγγελμα του κι ο Μητσοτάκης. Έβαλα, λοιπόν, τα αγαπημένα μου λαϊκά τραγούδια, αλλά έπαθα μεγαλύτερη κατάθλιψη.

“Συννεφιασμένη Κυριακή, μοιάζεις με την καρδιά μου, που έχει πάντα συννεφιά, συννεφιά, Χριστέ και Παναγιά μου”…

“Γεννήθηκα για να πονώ και για να τυραννιέμαι”…

“Η ζωή μου όλη είν’ ένα τσιγάρο, που δεν το γουστάρω αλλά το φουμάρω”…

“Πετραδάκι πετραδάκι για τα σένα το χτισα της αγάπης” το τσαρδάκι, κι όμως δεν σ’ απόκτησα, κι ύστερα πάνω στη στάχτη μοναχός μου έκλαψα”…

(όταν ήμουν μικρός η ηχογράφηση ήταν κακή και μπέρδευα ένα γράμμα στην τελευταία λέξη,  αντί για ψ έβαζα σ)…

“Είμαι αητός χωρίς φτερά, χωρίς αγάπη και χαρά”…  και άλλα τέτοια.

Με κάτι άλλες ιδέες-προτάσεις, όπως π.χ. να κάνω γιόγκα, διαλογισμό, να τακτοποιήσω τη ντουλάπα μου, να κάνω δίαιτα και να χάσω κιλά, να διαβάσω κλασσική λογοτεχνία, παζλ, σταυρόλεξα, συνταγές, να κρατάω ημερολόγιο, να κάνω σπα με φέτες αγγουράκι, γυμναστική κλπ. τις επιχείρησα, αλλά σύντομα απέτυχα.

Για καλή μου τύχη, έπεσα πάνω σε μια περίεργη και μυστηριώδη διαφήμιση, που έλεγε, “Θέλετε ώριμες γυναίκες; Τοπικές ώριμες γυναίκες στη γειτονιά σας ψάχνουν να μοιραστούν μαζί σου μυστικές ερωτικές στιγμές”. Υπήρχαν μάλιστα και μερικές κόκκινες καρδούλες, ακόμα και φωτογραφίες από χαμογελαστές και προκλητικές καλλονές, που ήταν όλες νέες και καθόλου σιτεμένες και ώριμες.

Στην αρχή θυμήθηκα την παροιμία, “Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται”, αλλά τελικά η περιέργεια μου υπερίσχυσε και έκανα κλικ πάνω στη φωτογραφία της όμορφης άγνωστης μου γειτόνισσας.

Αμέσως άνοιξε μια φόρμα, πολύ ευγενική, που ζητούσε τα στοιχεία μου, ονοματεπώνυμο, φύλο, ημερομηνία γέννησης, διεύθυνση κατοικίας email κλπ. για να κάνω εγγραφή στον παράδεισο, δηλαδή σε ένα περίεργο “κλαμπ γνωριμιών”. Υπήρχε μάλιστα κι ένας αλγόριθμος, σύμφωνα με τον οποίο, με χιλιομετρική ακτίνα, θα εύρισκα την πλησιέστερη γυναίκα των ονείρων μου, που ταίριαζε στα δικά μου στοιχεία.

Ομολογώ ότι μπήκα στον πειρασμό. Αστραπιαία από το μυαλό μου πέρασε αυτό που έπαθε ο Αδάμ όταν έφαγε το μήλο και αμάρτησε, αλλά ακόμα κι έτσι η περιέργεια μου ήταν ακατανίκητη. Ήμουν έτοιμος να ενδώσω, αλλά τελευταία στιγμή με έσωσε ο Χαρδαλιάς.

Ναι ο Χαρδαλιάς! Με την Βεβαίωση Τύπου Β. με τις 6 περιπτώσεις που επιτρέπεται να βγεις έξω από το σπίτι.

Διότι, εντάξει να πάω να βρω την ωραία και σέξι γειτόνισσα μου, αλλά αν με σταματήσει για έλεγχο ο αστυνομικός, και ζητήσει την Βεβαίωση-Άδεια τύπου Β με τις 6 περιπτώσεις,  τι θα του πω; Ότι πρόσθεσα από μόνος μου και μια 7^η περίπτωση: ”Δια γνωριμίαν και καμάκι στη σέξι γειτόνισσα μου”;