Επίκαιρα

Συγχαρητήρια ή συλλυπητήρια;

Συγχαρητήρια ή συλλυπητήρια;

 Γράφει  o Θόδωρος Δημητριάδης

 Τέλος στην αγωνία των υποψηφίων των πανελλαδικών εξετάσεων, με την ανάρτηση της βαθμολογίας τους στα Λύκεια όλης της χώρας.

Ας δούμε όμως πρώτα τι γίνεται στη Σουηδία, με τους νέους φοιτητές εκεί για να κάνουμε μερικές συγκρίσεις ανάμεσα στις δύο χώρες, τη Σουηδία και την Ελλάδα..

Η ανιψιά μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σουηδία. Πριν ακόμα αρχίσει την Α΄. Γυμνασίου, τα υπουργεία εκπαίδευσης και εργασίας κάλεσαν σε προγραμματισμένη ενημερωτική συνάντηση την ίδια και τους γονείς της. Στη συνάντηση αυτή συμμετείχαν εκπρόσωποι των υπουργείων, οι οποίοι μέσα σε ένα ωραίο, θετικό και αισιόδοξο κλίμα, ευχήθηκαν καλές σπουδές και καλή προκοπή. Και για να βοηθήσουν την ίδια και τους γονείς της να επιλέξει κατεύθυνση σπουδών – και, κυρίως, για να προγραμματίσουν τη ζωή και το μέλλον της, της έδωσαν διάφορα έντυπα με όλες τις αναγκαίες πληροφορίες:

  • Ποια είναι τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, με φωτογραφίες της κάθε πόλης, του πανεπιστημίου, ξενώνες, λέσχες, κλπ.
  • Ποιες είναι όλες οι ειδικότητες που μπορεί να σπουδάσει κανείς σ’ αυτά.
  • Ποιο είναι το κόστος σπουδών σε κάθε πόλη και σε κάθε πανεπιστήμιο.
  • Τι δάνεια, εκπτώσεις και βοηθήματα θα δικαιούται ως φοιτήτρια, κ.ά.
  • Αναλυτικά ποιες και πόσες θα είναι οι διαθέσιμες θέσεις εργασίας στη σουηδική αγορά μετά από 6, 7, 8 και 10 χρόνια.
  • Τι συγκεκριμένο μισθό θα έχει ένας πτυχιούχος που θα πρωτοπιάσει δουλειά.

Μετά από αυτά, η οικογένεια αποφάσισε σε ποια κατεύθυνση και ειδικότητα να στραφεί. Οι σπουδές της στη συνέχεια ήταν κανονικές, χωρίς απεργίες, καταλήψεις, διαμαρτυρίες και άλλες καθυστερήσεις. Η σχολή ένα πολύ όμορφο παραδοσιακό κτίριο, σε ένα καταπράσινο κάμπους με δέντρα, λουλούδια, μια λίμνη, αναψυκτήρια, κ.ά.

Κατά το διάστημα των σπουδών της σε Γυμνάσιο, Λύκειο και πανεπιστήμιο, η ανιψιά μου τα καλοκαίρια και τις περιόδους των γιορτών, όπως κάνουν όλοι οι μαθητές και φοιτητές στη Σουηδία, δούλευε εποχικά σε χειρονακτικές ή άλλες δουλειές και έβγαζε ένα μέρος των εξόδων της. Δούλεψε σε μια αγροτική φάρμα με αγελάδες και γουρούνια, σε ένα μελισσοκομείο, σε ένα φυτώριο, κ.ά.

Όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές της, πριν ακόμα ορκιστεί για να πάρει το πτυχίο της, ήλθαν στο σπίτι της πέντε γραπτές προτάσεις από εταιρίες και δημόσιες υπηρεσίες, οι οποίες της προσέφεραν δουλειά. Οι εργοδότες αυτοί είχαν ήδη προηγουμένως ενδιαφερθεί και ενημερωθεί από μόνοι τους για τις ικανότητες και τη βαθμολογία στο πτυχίο της. Η ανιψιά μου διάλεξε μία από αυτές και σήμερα δουλεύει με πολύ καλές αποδοχές.

Όταν πήρε τον πρώτο μισθό της, οι γονείς την κάλεσαν και συμφώνησε να συμμετέχει κι αυτή στα έξοδα του σπιτιού (κοινόχρηστα, θέρμανση, κλπ.). «Αφού μένεις μαζί μας, πρέπει να τσοντάρεις κι εσύ, σαν ένα είδος ενοικίου».

 

Ας έλθουμε τώρα στην Ελλάδα, στα δικά μας.

Χαρές, πανηγύρια, περηφάνια, κεράσματα, μπράβο και άλλα τέτοια αυτές τις μέρες μετά την ανακοίνωση των εισακτέων στα πανεπιστήμια της χώρας. Δεκάδες χιλιάδες γονείς και μαθητές πανηγυρίζουν για τη μεγάλη επιτυχία. Καμάρι οι γονείς και όλο το σόι, θείοι, παππούδες και γιαγιάδες, χαρές και κεράσματα οι νέοι φοιτητές. Ευχές επίσης και από βουλευτές, δημάρχους, περιφερειάρχες κλπ. Καμάρι και τα φροντιστήρια, τόσοι μαθητές μας πέτυχαν και πέρασαν στις σχολές.

Πανηγυρίζουν και οι χιλιάδες ιδιοκτήτες ενοικιαζόμενων δωματίων και γκαρσονιερών ανά την Ελλάδα, στις 76 πόλεις που έχει πανεπιστήμια, ΤΕΙ και άλλες ανώτατες και ανώτερες σχολές, περιμένοντας να τα νοικιάσουν στους νέους φοιτητές και να τα οικονομήσουν.

Την ίδια ώρα 600.000 ελληνόπουλα, πτυχιούχοι των ίδιων πανεπιστημίων και λοιπών ανώτατων και ανώτερων σχολών, αφού μάταια επί 10 χρόνια είχαν ψάξει να βρουν μια δουλίτσα οπουδήποτε – έστω ακόμα και ως εποχικοί σερβιτόροι ή στην καθαριότητα του Δήμου – πήραν τα μάτια τους, εγκατέλειψαν την Ελλάδα και μετανάστευσαν στην άκρη του κόσμου, σε Ευρώπη, Αυστραλία, Καναδά, Η.Π.Α. και άλλες μακρινές χώρες.

Οι χώρες αυτές με το δίκιο τους πανηγυρίζουν κι αυτές, διότι χωρίς να έχουν ξοδέψει ούτε ένα ευρώ για να τους σπουδάσουν τους έκαναν εισαγωγή και τους χρησιμοποιούν έτοιμους για τα δικά τους συμφέροντα.

 

Ο φίλος και γείτονάς μου, όμως, γιατί πανηγυρίζει επειδή ο γιος του «πέτυχε» στο πανεπιστήμιο Κρήτης; Ας δούμε τι υπέφερε και τι τράβηξε μέχρι τώρα, και στη συνέχεια να δούμε τι τον περιμένει από εδώ και πέρα στο μέλλον:

Πρώτα-πρώτα, επί 12 ολόκληρα χρόνια μέχρι τώρα πλήρωνε το γιο του να τον στείλει στο Δημοτικό Σχολείο και στη συνέχεια στο Γυμνάσιο και το Λύκειο. Επί 12 χρόνια συνέχεια πλήρωνε τα σχολικά είδη, τα φροντιστήρια, τα ιδιαίτερα μαθήματα, το χαρτζιλίκι και όλα τα άλλα έξοδα του.

Ας δούμε τώρα τι τον περιμένει από εδώ και πέρα. Το πιο πιθανό σενάριο είναι το εξής:  Άλλα 9 χρόνια θα δουλεύει σκληρά με στερήσεις και θυσίες, για να πληρώνει τα ακόμα μεγαλύτερα έξοδα σπουδών του γιου του, ώστε αυτός να μορφωθεί και να είναι έτοιμος να δουλέψει, να παντρευτεί κλπ.

1)         Πρέπει να πάει μαζί με τη γυναίκα του στο Ηράκλειο στην Κρήτη και εκεί να ψάξουν, να βρουν και να πληρώσουν το σπίτι που θα νοικιάσει ο κανακάρης τους – εγγύηση ενοικίου, προκαταβολή δύο μήνες, αλλαγή στο λογαριασμό της ΔΕΗ και του νερού με ταυτόχρονη νέα εγγύηση, κλπ.

2)         Κατόπιν θα ψάξουν να αγοράσουν και να πληρώσουν τον εξοπλισμό του σπιτιού, έπιπλα, σκεύη, κλιματιστικό, WiFi κλπ.

3)         Στη συνέχεια κάθε μήνα θα στέλνουν 1.400 ευρώ (για ενοίκιο, φαγητό, αεροπορικά εισιτήρια, βιβλία, καφέδες, τσιγάρα, κινητό τηλέφωνο, λάπτοπ, κ.ά.

4)         Αν είναι τυχερός και ο γιος του δεν είναι πολυέξοδος, δεν θα χρειαστεί να του αγοράσει αυτοκίνητο.

 

Πέντε (5) ολόκληρα χρόνια θα κρατήσει αυτό το βιολί, δηλαδή όσο θα διαρκέσουν οι κανονικές σπουδές. Στη συνέχεια ακολουθούν άλλα δύο (2) χρόνια με κάτι μαθήματα και εξάμηνα που θα χρωστάει ο γιος, μέχρι να πάρει το πτυχίο και να ορκιστεί. Ακολουθεί άλλος ένας χρόνος για μεταπτυχιακό. Τέλος, οι σπουδές ολοκληρώνονται με άλλο ένα χρόνο για Μάστερ. Σύνολο πανεπιστημιακών σπουδών εννέα (9) χρόνια. Σύνολο εξόδων για τους γονείς 128.000 ευρώ.

 

Εννοείται ότι όλα αυτά τα χρόνια τα καλοκαίρια και τις άλλες περιόδους που ο γιος δεν είχε σχολείο (Χριστούγεννα, Πάσχα, κλπ.) αντί να δουλέψει κάπου εποχικά για να ελαφρύνει τους γονείς του, έκανε μπάνια στη θάλασσα παραθέριση στο νησί μαζί με τη φίλη και τους φίλους του ή έπινε τα φραπεδάκια του κλπ.

 

Ακολουθεί ένας χρόνος στρατιωτικό. Νέα έξοδα για τους γονείς. Θα τού στέλνουν χρήματα για να τρώει στο εστιατόριο – γιατί το φαγητό στο στρατώνα «είναι μπλουμ και δεν τρώγεται». Επίσης για τα αεροπορικά κλπ. εισιτήριά του όταν παίρνει άδεια κάθε δυο βδομάδες . Να μη ξεχνάμε και τους καφέδες, τα τσιγάρα, το κινητό το λάπτοπ και τα πάρτι.

 

Ήλθε, επιτέλους, μετά από τόσα πολλά χρόνια, η μεγάλη μέρα. Απολύθηκε από το στρατό και άρχισε να ψάχνει για δουλειά. Κινητοποίησε όλους τους γνωστούς, έβαλε όλα τα μέσα, έστειλε παντού 120 αιτήσεις με τα βιογραφικά του στοιχεία, αλλά κανείς δεν συγκινήθηκε. Κανείς δεν έδωσε σημασία στα προσόντα και τα πτυχία του.

Το κερασάκι στην τούρτα είναι ότι, σαν άνθρωπος κι αυτός, έχει κάνει όνειρα για τη ζωή, έχει κι αυτός δικαίωμα να δημιουργήσει οικογένεια. Γι’ αυτό οι γονείς θα πρέπει να τον «αποκαταστήσουν» κοινωνικά. Με άλλα λόγια, για να μπορέσει να παντρευτεί, θα πρέπει να του αγοράσουν ένα διαμέρισμα, ένα μικρό αυτοκίνητο, και τον εξοπλισμό του σπιτιού. Κι όσο καιρό υα είναι άνεργος, να πληρώνουν τα έξοδα του.

 

Ένας φίλος του από τη σχολή που σπούδαζαν μαζί στο πανεπιστήμιο άνοιξε σουβλατζίδικο και γυράδικο και τυλίγει τα σάντουϊτς σε αντίγραφα του πτυχίου του. Του εξηγεί την πραγματικότητα:

       «Στην ταμπέλα του μαγαζιού έγραψα «Σουβλάκι με πτυχίο». Μετά τις πολύχρονες σπουδές κορνιζάρεις το ωραίο σου πτυχίο δίπλα στο Λόουερ και ως νέος Κονκισταδόρ διαπλέεις τους μανιασμένους ωκεανούς της αγοράς εργασίας. Κι αν είσαι τυχερός και βρεις καμιά άκρη, δεν σε περιμένουν οι αμύθητοι θησαυροί του βασιλιά Μοντεζούμα,  αλλά 700 ολόκληρα ευρώ μισθός (μικτά). Κοιτάς το πτυχίο με παράπονο και τότε, τσουπ, σου έρχεται η μεγαλειώδης ιδέα: Γίνεσαι ο Αϊνστάιν της σούβλας και το ωραίο σου πτυχίο τυλίγει τα πιτόγυρα, τα κοτομπέικον και τα σάντουιτς με καλαμάκι σουβλάκια.

Και κάπου εκεί ανακαλύπτεις ότι το Ελντοράντο που έψαχνες βρίσκεται στην κυριολεξία «στα κάρβουνα».

            Κι ένας άλλος φίλος του, πτυχιούχος άνεργος κι αυτός:

«Ξέρεις πόσες χιλιάδες άνεργοι πτυχιούχοι υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα με ειδικότητα στη διοίκηση επιχειρήσεων;  Εάν σήμερα τα ελληνικά πανεπιστήμια έκλεινα και έπαυαν να λειτουργούν, θα είχαμε υπεραρκετούς πτυχιούχους για να καλύψουν τη ζήτηση και όλες τις ανάγκες της ελληνικής αγοράς για τα επόμενα 10-15 χρόνια. Εγώ έβαλα μέσο για να προσληφθώ σε κανένα επιδοτούμενο πρόγραμμα ή εποχικός στην καθαριότητα στο Δήμο ή στα διόδια, αλλά δεν έχω και μεγάλες ελπίδες…».

 

Έτσι, το καμάρι και το αστέρι μας ακολουθώντας το παράδειγμα των εκατοντάδων χιλιάδων άλλων άνεργων πτυχιούχων που πήραν τα μάτια τους και μετανάστευσαν στο εξωτερικό, ένα ωραίο πρωί φεύγει για Λος Άντζελες, όπου βρήκε καλή δουλειά. Πηγαίνει, λοιπόν, στο Λος Άντζελες, εκεί γνωρίζεται και ερωτεύεται μια μελαμψή Μεξικάνα συνάδελφο πτυχιούχο μουσικολογίας, παντρεύονται, κάνουν δύο μελαμψά παιδιά, και μέσω του λάπτοπ και του Ιντερνέτ στέλνουν στην Ελλάδα στον πατέρα και τη μητέρα – που έχουν γεράσει πλέον και είναι με άσπρα μαλλιά παππούς και γιαγιά – φωτογραφίες από τα εγγόνια…

Google NewsΑκολουθήστε το LimnosNea.gr - ΡάδιοΆλφα στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσειςαπό την Λήμνο και τον κόσμο.

Δείτε περισσότερα

Σχετικά Άρθρα

Back to top button