Σαν Αποψε των Φώτων, τα Κάλαντα !

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ “ΜΕ ΒΟΡΙΑΔΕΣ ΚΑΙ ΝΟΤΙΑΔΕΣ”

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

(γράφει ή Βαρβάρα Βαγιάκου Βλαχοπούλου)

Σαν έπεφτε το σκοτάδι παραμονή των Φώτων και οι Θανιώτες με τις λύρες τους χτυπούσαν την πόρτα μας να μας τραγουδήσουν το “Ιδω μας στείλαν κι ήρταμε σι τούτα τα παλάτια πούνι τα σπίτια δίπατα κι οι αυλές μαρμαρωμένες…” ή Νόνα στην κουζίνα έψηνε τις μαρμαρίτες στην πλάκα, τις μέλωνε, τις πασπάλιζε με χοντροκοπανισμένο καρύδι και κανέλα και τις έβαζε κάτω απ’την φουφού, εκεί που είχε πέσει ο ποντικός, για να κατέβουν τα καλικαντζαράκια τη νύχτα, να φάνε και να μην μπούμε στο υπόλοιπο σπίτι,να φύγουν.Οι Θανιώτες που τζουγκράνιζαν τις λύρες τους γιατί κανείς δεν ήξερε από μουσική και χτύπαγαν τις κουδούνες των προβάτων που κουβαλούσαν μαζί τους για σαματά, έπαιρναν μαζί με το μπαξίζια τους και το κρασι τους κι από μια μαρμαρίτα φρεσκομελωμένη.Έπρεπε να τους ανοίξεις την πόρτα όπωσδήποτε, ν’ακούσεις τα κάλαντα με τις αγριοφωνάρες τους.Αν δεν τους ανοιγες,άσε που το μπρούτζινο καλογυαλισμένο χερούλι της οξώπορτάς σου θα ξεκόλλαγε απ’το χτύπημα, αλλά θα άκουγες και τραγουδιστά τα σχολιανά σου.”Ο,τ αρχοντιά εχ ο γάδαρος έχει κι ή γ’αφεντιά σου”.

Εμείς τα παιδιά τους φοβόμασταν, γιατί κατέβαιναν πάντα σαν έπεφτε το σκοτάδι κι ή αγριάδα της φωνής τους με το τσίριγμα της λύρας και το τρανταχτό χτύπημα της πόρτας μας φόβιζε.Τους ταυτίζαμε με τους καλικάντζαρους των παραμυθιών της Νόνας κι αγριευόμασταν.

Παρ όλους όμως τους φόβους μας σαν έπεφτε το σκοτάδι παπαρανονή των Φώτων,κουλουριασμένες πάνω στον καναπέ ανάμεσα στις χοντρομαξιλάρες και τα Χριστουγεννιάτικα δώρα μας,περιμέναμε με ανάμικτα τα συναισθήματα της ανυπομονησίας και του φόβου,το τρανταχτό εκείνο χτύπημα της οξώπορτας!!!

Κι τ´χρον…….

LimnosNea.gr : Στη Φωτογραφία, ελλείψει κάποιας άλλης σχετικής, ο Γιώργος Πατέτσος – Μπαμπάκας, ο  οποίος,  όσο ζούσε, πάντα  τέτοια μέρα,  μόνος με τη Λύρα του,  έλεγε τα κάλαντα των Φώτων .