Περιοδικό

Πατριαρχία

Πατριαρχία

Γράφει (κάθε Παρασκευή) η Χριστίνα Κάβουρα

Η Ιφιγένεια θυσιάζεται  από τον πατέρα της για να μπορέσουν οι Έλληνες να εκστρατεύσουν στην Τροία !  Της έχουν γυρίσει τόσο τα μυαλά  που  το  κοριτσάκι θεωρεί και τιμή της να θυσιαστεί για έναν πόλεμο που δεν την αφορά, δεν ήλθαν οι Τρώες να καταλάβουν τους Αχαιούς και την τότε Ελλάδα, οι Έλληνες ήθελαν να καταλάβουν τους Τρώες !

Η  Δυσδαιμόνα, θύμα ραδιουργίας,   σκοτώνεται από τον  Οθέλλο γιατί κατά την γνώμη του ήταν άπιστη ! Η Δυσδασιμόνα δεν γνωρίζει καν τα δικαιώματά της όχι μόνο σαν γυναίκα, αλλά ούτε σαν άνθρωπος! Σύμφωνα λοιπόν με τον Σαίξπηρ και τις  τότε κοινωνικές δομές (που μεταξύ μας ελάχιστα έχουν αλλάξει) πιστεύει και η ίδια ότι   αν είναι ένοχη απιστίας πρέπει να πεθάνει !

Στο Δημοτικό τραγούδι  «Ο Μενούσης»  η γυναίκα του σφάζεται  από τον ίδιο σαν όμορφη άπιστη και μετά την «κλαίει», με το κλάμα του ….  απενοχοποιείται  και εκεί τελειώνει η Ιστορία.

Η λογοτεχνία βρίθει από τέτοιες Ιστορίες για να μην ομιλήσω για το μεσαίωνα όπου μια όμορφη ερωτική γυναίκα  καιγόταν σαν μάγισσα γιατί την είχε κάνει …. Υποχείριό του ο Σατανάς !

Έλεος ! Η πατριαρχία είναι γερά δομημένη από το ανδρικό φύλλο στις κοινωνίες μας που ήθελε και θέλει να ελέγχει την πορεία των γυναικών μέσα στην σχέση, μέσα στον γάμο, μέσα στην δουλειά, μέσα στο σπίτι,  τελικά παντού ! Το πρώτο φύλλο λοιπόν που δεν είναι και τόσο πρώτο και όλες του τις ανασφάλειες τις έχει αναγάγει σε … επιστήμη, τις έχει εντάξει σε γραπτούς και άγραφους νόμους,  τις έχει καλύψει με ήθη και έθιμα,  ώστε από αρχαιοτάτων χρόνων  να κυκλοφορεί το λάθος !

Λάθος  πολλές φορές η αντιμετώπιση των γυναικών μέσα από τις  Τραγωδίες,  μισογύνη είχαν κατηγορήσει τον Ευριπίδη και  όχι άδικα !

Ο Ευριπίδης ήταν τύπος αντικοινωνικός (είχε ελάχιστους φίλους), εσωστρεφής, μελαγχολικός και δυσπρόσιτος.

Ο ιδιωτικός βίος του ποιητή δεν ήταν ευτυχής. Τη πρώτη του γυναίκα την Χοιρίνη την απέπεμψε για ακολασία. Η δεύτερη η Μελιτώ, υπήρξε πιο ακόλαστη απ τη πρώτη και τον εγκατέλειψε!

«Ο Σταγειρίτης Αριστοτέλης υποστηρίζει: «Τὸ ἄρρεν πρὸς τὸ θῆλυ φύσει, τὸ μὲν ἄρχον τὸ δὲ ἀρχόμενον» Βλ. Αριστοτέλους, Πολιτικά Α΄, 5, 13, συμφωνώντας με τον Μένανδρο, που έλεγε ότι η φύση δεν έδωσε την εξουσία στη γυναίκα, ούτε πρέπει να της εμπιστεύεσαι τα της ζωής σου Βλ. Μενάνδρου, Γνώμαι Μονόστιχοι, 151.Ο Σοφοκλής επίσης στην Αντιγόνη συμφωνεί ότι «Γυναίκα, όσο ζω, δεν κάνω κυβερνήτη και ω τιποτένιο εσύ κορμί, που σε τραβά γυναίκα!». Και συμπληρώνει ο άλλος τραγικός Ευριπίδης: «είναι ντροπή, να κυβερνά το σπίτι μια γυναίκα κι όχι ο άντρας της» Βλ. Ευριπίδου, Ἠλέκτρα, 932.»

 

Αντίθετα, στο Χριστιανισμό στον οποίο ο ανώτερος και αγιότερος άνθρωπος σε όλες τις εποχές, πάνω και από Αγγέλους θεωρείται μια γυναίκα, η Παναγία, είναι φυσιολογικό να μη θεωρεί ντροπή το να κυβερνάται από γυναίκα. Απόδειξη αυτού υπήρξαν οι 3 αυτοκράτειρες του χριστιανικού Βυζαντίου, (Ειρήνη η Αθηναία 752 μ.Χ, Θεοδώρα 980 μ.Χ, Ζωή η πορφυρογένητη 1000 μ.Χ.) που διακυβέρνησαν το Βυζάντιο, άσκησαν χρηστή διοίκηση και μνημονεύονται για τις εξαίσιες αποφάσεις τους. Αξιοσημείωτο, επίσης, ότι τρία βιβλία της Π. Διαθήκης φέρουν ονόματα γυναικών: Ρουθ, Εσθήρ, Ιουδήθ και υπήρχαν  προφήτιδες, όπως η Μαριάμ,η Ολδά και ηγέτηδες όπως η Δεβώρα κλπ.

 

Ο χορός απαντά σε μια απολογούμενη  Κλυταιμνήστρα  την οποία  ο Αγαμέμνονας  κορόιδεψε,  της σκότωσε την κόρη, της έφερε από την Τροία «δώρο»  σαν   παλλακίδα του  την Κασσάνδρα, ότι έχει «δίκιο άδικο»  γιατί μια καλή γυναίκα πρέπει να αποδέχεται τις βουλές του συζύγου της όποιες και αν είναι αυτές!

Και ενώ οι γυναικοκτονίες  είναι σε έξαρση βγαίνει σε  τηλεοπτική εκπομπή ο Μητροπολίτης  Δωδώνης κ. Χρυσόστομος  να μιλήσει    – αν είναι δυνατόν –  για την ψυχική και σωματική συμμετοχή των θυμάτων στο έγκλημα του βιασμού τους, δηλώσεις καθόλα παλαβές και   απαράδεκτες, πολύ περισσότερο για ορθόδοξο κληρικό, και συλλήβδην προσβλητικές για το ανθρώπινο πρόσωπο και ειδικά τις γυναίκες και τα θύματα βιασμών.

 

Καταλήγω ότι ο Κύριος ανέβασε τις γυναίκες, συνομιλούσε απροκάλυπτα μαζί τους,  κάτι μη αναμενόμενο έως και  απόλυτα παράδοξο για εκείνη την εποχή,  δέχθηκε με ανοιχτές αγκάλες τις πόρνες στην αυλή του,  δέχθηκε τον κάθε παρία,  τον κατηγόρησαν οι Φαρισαίοι ότι συναναστρέφεται αμαρτωλούς,  για τον Χριστό όμως όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι,  έχουν  γεννηθεί ίσοι,  όλοι για Εκείνον πρέπει να  έχουν  τις ίδιες ευκαιρίες να αναζητήσουν τον χαμένο  τους Παράδεισο.

Δυστυχώς πολλοί από τους μετέπειτα   άνδρες  «ακολούθους» Του δεν κατάφεραν να ξεριζώσουν από την ψυχή τους εκείνες τις σφαλερά ριζωμένες ιδέες τους,  και συνεπώς  αλλά και συνεχώς  – αιώνες τώρα –   χάνουμε το Φως και την Αγάπη που δίδαξε μη θέλοντας να αποτινάξουμε από τον κόσμο μας τον σκοταδισμό, μη θέλοντας να φωτίσουμε τα σκοτάδια μας !

 

 

Google NewsΑκολουθήστε το LimnosNea.gr - ΡάδιοΆλφα στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσειςαπό την Λήμνο και τον κόσμο.

Δείτε περισσότερα

Σχετικά Άρθρα

Back to top button