Υστατος Χαιρετισμός στον Φώτη, από το Γιωργο Δ. Σαββόγλου

ΥΣΤΑΤΟΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΛΟ ΜΑΣ ΦΙΛΟ ΦΩΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΟΠΟΥΛΟ

Την Πέμπτη 9 του Φλεβάρη ,συγγενείς, φίλοι και γνωστοί ,με δάκρυα στα μάτια και πόνο ψυχής   είπαμε το τελευταίο αντίο στον καλό μας  Φώτη Βουλγαρόπουλο.

Το « γελαστό παιδί»  ,ο γνωστός σε όλους  καλοκάγαθος  Φώτης μας ,ο σύζυγος ,ο πατέρας ,ο αδερφός ,ο καλός μας φίλος ,δυστυχώς, μετά από  ολιγόμηνη ,  σκληρή ,άνιση και άδικη  μάχη που έδωσε με τη  βαριά αρρώστια του ,δεν άντεξε. Βαριά χτυπημένος ,λύγισε και έπεσε νικημένος. Με θάρρος και αξιοπρέπεια αντιμετώπισε αυτή τη  δύσκολη δοκιμασία.   Έφυγε από κοντά μας  για το τελευταίο του ταξίδι στην αιωνιότητα.

Τον καλό μας Φώτη τον ήξερα από μικρό παιδάκι, αφού μας ένωνε  η βαθιά και αδερφική φιλία που είχαν οι πατεράδες μας.

΄Όμως ,η άδικη και άπονη  ζωή του έδειξε από πολύ νωρίς το σκληρό της πρόσωπο.  Του έδωσε ένα πολύ γερό και  άκαρδο χτύπημα ,αφού από μικρό παιδάκι που ήταν, έχασε τον πατέρα του και η οικογένειά του τον προστάτη της.

Η καλή και χαροκαμένη μάνα όμως ,σκέπασε με στοργή και αγάπη τα δυο μικρά της παιδιά, τον  μικρό Φώτη και τον μεγαλύτερο αδερφό του  Τηλέμαχο .Βρήκε τη δύναμη και το κουράγιο ,στάθηκε στα πόδια της και ρίχτηκε στη βιοπάλη και τον αγώνα για το μεροκάματο, Μπήκε  μπροστά, οδηγός  και προστάτης τους. Μαζί και οι τρεις ,μια αγκαλιά, στάθηκαν παλικαρίσια όρθιοι ,με ψηλά το κεφάλι για να αντιμετωπίσουν τη σκληρή ζωή,

Η καημένη η μάνα όμως δεν άντεξε και πολύ νωρίς έφυγε χτυπημένη από βαριά αρρώστια, αφήνοντας πίσω της μόνα τους τα μικρά παλικαράκια της, ,τα αγαπημένα της παιδιά  τον Φώτη και τον  Τηλέμαχο.

Τα   παλικαράκια της όμως και πάλι στάθηκαν  όρθια .Πάλεψαν ,δούλεψαν, μόχθησαν και  πρόκοψαν. ΄Εφτιαξαν  τη ζωή τους  και δημιούργησαν οικογένειες.

Ο καλός μας Φώτης αγαπούσε  στη ζωή  ό,τι  ήταν καλό ,γνήσιο και ανόθευτο. Αγαπούσε τους καλούς  ανθρώπους ,τη φύση ,τα ζώα ,τη μουσική ,τον χορό ,το καλό φαγητό και το καλό πιοτό. ΄Εψαχνε  πάντα  να βρει τα πιο καλά ,αγνά και ανόθευτα υλικά για τις μοναδικές μαγειρικές συνταγές του, όπως έψαχνε να βρει καλούς φίλους και ανθρώπους για να τους δώσει ό,τι καλύτερο είχε μέσα από την ψυχούλα του.

Την τελευταία φορά που μιλήσαμε  τηλεφωνικά στη γιορτή του ,τον άκουσα πολύ  εξαντλημένο και αποκαμωμένο .Δεν  πρόλαβα να του πω, πως το αγαπημένο  μας  δέντρο ,η τζανεριά μας ,μαράθηκε κι αυτή ,ξεράθηκε, δεν υπάρχει πια. Η τζανεριά μας . Αυτή που κάθε χρόνο επισκεπτόταν για να μαζέψει τα τρυφερά και γλυκά τζάνερά της , για να τα δοκιμάσει με ιδιαίτερη χαρά, λαχτάρα  και όρεξη  και πιο πολύ για  να στείλει κάμποσα απ’ αυτά στον μονάκριβο γιο του Παναγιώτη  που λάτρευε.

Τους καλούς ανθρώπους δεν τους ξεχνάμε ,καλέ μας φίλε  Φώτη !!!

    ΄Ετσι δεν  μας έλεγες κι εσύ;

Στη γυναίκα του ,την αγαπητή μας  Μαρία ,τον μονάκριβο και λατρευτό μας γιο του Παναγιώτη, τον  καλό  μας φίλο και αδερφό του  Τηλέμαχο και σε όλους τους συγγενείς  του στέλνουμε οικογενειακώς τα θερμά μας και ειλικρινή συλλυπητήρια.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ  ΣΑΒΒΟΓΛΟΥ