Περιοδικό
Γλυκό κουταλιού απο τα “άχρηστα” νεράντζια
Γραφει η Καίτη Σαπερα
Προ ημερών παρακολουθώντας μιά εκπομπή σε κάποιο ελληνικό κανάλι άκουσα μια κυρία να λέει οτι οι έλληνες είμαστε ένας παράξενος λαός, δημιουργούμε αξιοποιώντας τα άχρηστα αντικείμενα για τους άλλους.
Και συγκεκριμένα αναφερόταν στο γλυκό του κουταλιού νεράντζι.
Είναι το γλυκό του κουταλιού “το γλυκό νεράτζι” που το αναφέρει με νοσταλγία στα παραμύθια του και ο συμπατριώτης μας Χρήστος Μπουλώτης.
Καταλήγοντας λέω οτι τα νεράντζια τα κίτρινα ,η φλούδα, είναι στην εποχή τους να τα κάνουμε “γλυκό του κουταλιού”.
Διαλέγουμε νεράτζια που βρίσκονται μακρυά από δρόμους με καυσαέρια και τα αξιοποιούμε, είναι η εποχή τους.
Αν και έχω ακόμη ένα βάζο γλυκό νεράντζι περσινό, αυτές τις μέρες φτιάχνω το καινούργιο.
Ενα ποτήρι κρύο νερό με ένα νεραντζάκι γλυκό με το υπέροχο άρωμα του, μέσα σε περιποιμένο δίσκο σερβιρίσματος είναι το καλλίτερο “ξεκουραστικό” του καλοκαιριού.
Το νεράντζι γλυκό εγώ το έχω συνδυάσει με τις γραπτές εξετάσεις του εξαμήνου στο Γυμνάσιο.
Αυτή την εποχή Α’ εξαμήνου εξετάσεις, η μητέρα μου έφτιαχνε και μας κερνούσε το κίτρινο νεραντζι και το καλοκαίρι Β’ εξάμηνο γραπτές εξετάσεις έφτιαχτε το ολόκληρο πράσινο νεράντζι και μας κερνούσε για συμπαράσταση και ενίσχυση στο διάβασμα.
Αυτή η λιγόλεπτη “γλυκιά” παρουσία της μάνας πόσο ενδιαφέρον έδειχνε για τον κόπο και την αγωνία μας προ των εξετάσεων με ένα φθηνό γλυκό φτιαγμένο με τα χέρια της από άχρηστα υλικά τα νεράντζια.