Η γιορτή της Μουσικής !

Η γιορτή της Μουσικής
Γράφει η Δέσποινα Παπαδοπούλου
Ευρωπαϊκή και παγκόσμια ημέρα μουσικής η 21η Ιουνίου και η «Απολλώνια Τέχνη» γιορτάζει. Η σημασία της μουσικής στη διαμόρφωση σωστών πολιτών είχε αποτυπωθεί ήδη στις φιλοσοφικές θεωρίες του 5ου και 4ου αιώνα π.Χ.
Ο Πλάτωνας στην «Πολιτεία» του αναφέρει ότι η μουσική είναι για το πνεύμα ό,τι η γυμναστική για το σώμα και η ισόρροπη ανάπτυξη των δύο αποτελεί θεμελιώδες μέσο διάπλασης των νέων που πρόκειται να γίνουν πολίτες.
Η μουσική (με την αρχαία έννοια της λέξης: συνδυασμός ποιητικού λόγου, μέλους και χορού) υπήρξε για τους αρχαίους Έλληνες φορέας χαράς, κοινωνικοποίησης, εκπαίδευσης, θεραπείας, παρηγοριάς, υπέρβασης. Άλλωστε, σύμφωνα με τον μύθο, με τη δύναμη της επτάχορδης λύρας του ο Ορφέας κατέβηκε στον Άδη για την Ευρυδίκη του καταργώντας τα όρια ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο.
Άραγε η μουσική πού πάει όταν δεν την ακούμε; Ρωτάνε τα παιδιά και τι μπορείς να τους απαντήσεις; Χάνεται, φεύγει, πετάει, εγγράφεται μέσα μας για να αποκτήσουμε αντοχές και να την ανακαλέσουμε όταν χρειαστεί ή συντροφεύει τα μυστικά αυτών που αγαπούν; Όλα είναι πιθανά. Ποιος μπορεί να απαντήσει με σιγουριά; Το σίγουρο πάντως είναι πως η μουσική πάντα θα γεννά ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις και πάντα θα «ταξιδεύουμε πάνω στα φτερά της μουσικής που ενώνει τις καρδιές γιατί είναι η γλώσσα τους η πανανθρώπινη», όπως λέει ο Μυριβήλης στη «Ζωή εν τάφω».
Ο μεγάλος Μάνος Χατζηδάκις γράφει στο «Ο καθρέφτης και το μαχαίρι» για το τραγούδι: «Το τραγούδι είναι μια μαγική στιγμή κι εγώ ένας πανηγυριώτης μάγος εκπρόσωπός σας- αφού γεννήθηκα τον ίδιο καιρό με σας και μες στον ίδιο χώρο-, που θα φωτίσω τις κρυφές κι αθέατες γωνιές σας, θα σας εκπλήξω, θα σας γεμίσω ερωτήματα και μελωδίες που ίσως γενούν δικές σας και θα μεταφερθούν στο σπίτι σας, έτσι που να κοπεί ο ύπνος σας και να χαθεί για πάντα-αν είναι δυνατόν-ο εφησυχασμός σας. Κι ας μην μπορείτε να με τραγουδήσετε. Μήπως τάχα μπορείτε να εξαφανίσετε ένα πουλί ή να το φανερώσετε μέσ’ απ’ το φόρεμα ή από το μαντήλι σας; Κι όμως δεν το ξεχάσατε κι ούτε θα το ξεχάσετε σ’ όλη σας τη ζωή. Και θα το λέτε στα παιδιά σας έτσι όπως το πρωτοείδατε κάποια φορά από ένα μάγο σ’ ένα πανηγύρι-καθώς το τραγούδι μου.[…]
Το τραγούδι μου είναι μια μυστική πηγή, μια στάση πρέπουσα και ηθική απέναντι στα ψεύδη του καιρού μας, ένα παιχνίδι ευφάνταστο μ’ απρόβλεπτους κανόνες, μια μελωδία απρόσμενη που γίνεται δική σας, δεμένη αδιάσπαστα με άφθαρτες λέξεις ποιητικές και ξαναγεννημένες. Και μην ξεχάσετε. Σαν φύγετε από δω, δεν σας ανήκει παρά μονάχα το αίσθημα, η σκέψη και τα ερωτήματα, που ολόκληρο το βράδυ σας μετέδωσα μεσ’ απ’ τη μουσική μου. Σε μένα απομένει το τραγούδι, η μαγική στιγμή μου, που είναι μια εξαίσια απάντηση αρκεί να με ρωτήσετε. Ρωτήστε με λοιπόν. Κι ύστερα σας παρακαλώ σωπάστε! Γιατί θα τραγουδήσω!»
21/6/2020 Δέσποινα Παπαδοπούλου