Μεγάλυνον ψυχή μου

Μεγάλυνον ψυχή μου

Γράφει η Βαρβαρα Βαγιακου  Βλαχοπουλου

Σήμερα κυριολεκτικά πεινάω Χριστούγεννα.Τα ορεξέυομαι όσο τίποτε άλλο.
Να μπω στην κουζίνα το πρωί και να βγάλω την μπροστινοποδιά το βράδυ.Το ρόπτρο του πατρικού να χτυπά ακατάπαυστα,τα φραγκοδίφραγκα να κουδουνίζουν στα παιδικά μπακράτσια,ν´αδειάζουν οι τσέπες της ποδιάς μου και να έχω τραγουδήσει μαζί τους Χριστούγεννα πρωτούγεννα για όλη μου τη ζωή.

Ψάχνω τις τσέπες της μπροστινοποδιάς μου.Στις γωνιές τους ανακαλύπτω χνούδια παλιά …της εποχής του ρόπρου.

Φοβάμαι πως το κουδούνι της τεχνολογίας θα μείνει και φέτος βουβό.Μεγάλυνον ψυχή μου .

Φοβάμαι πως η συγγνώμη της αδικίας έχει χαθεί στο δρόμο του εγωισμού που ποτέ του δε βρήκε μια φάτνη να γονυπετήσει.Μεγάλυνον ψυχή μου !

Τι είναι συγγνώμη! Μια λεξούλα είναι.Αν δεν έχεις άνθρωπε τα κότσια να την πεις σ´αυτόν που την οφείλεις,πές τη στον εαυτό μου έστω.Υποκατάστατο της αγάπης είναι και η μετάνοια…Μεγάλυνον ψυχή μου θα ακουστεί στις εκκλησιές αυριο εκ στόματος ιερέων.

Ο καλλίτερος τρόπος να εκτιμήσω τη ζωή είναι να αποδεχτώ πως οι εμπειρίες αυτές που ζω, είναι προορισμένες να χαθούν,το ρόπτρο να ξαναγίνει κουδούνι ,η ψυχή ορυχείο ..και νά´χω Χριστούγεννα να μοιράζω.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους.