Παρέμβαση Κτηνιάτρου: “Αντιεπιστημονική και ατελέσφορη η στείρωση Γατών”

Κύριε Κοτσαλη,
διευθυντά του ράδιο και της εφημερίδας Λημνος
Πληροφορήθηκα πριν από λίγες μέρες, ότι κάποιο φιλοζωικό Σωματείο μετά από συνεννόηση με τον Δήμο Λήμνου, πρόκειται να πραγματοποιήσει στειρώσεις γατιών, στην πρώην κοινότητα Κούταλης.
Με την ιδιότητα μου ως κτηνιάτρου και ως (τέως) Διευθυντού της αρμόδιας Υπηρεσίας (Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικης Δραμας) και με τη σχετική εμπειρία στο αντικείμενο κοντά σαράντα χρόνων, έχω να παραθέσω ορισμένες σοβαρες και τεκμηριωμένες αντιρρήσεις.
Ξεκινώ αναφέροντας ότι το πρόβλημα των αδέσποτων ζώων συντροφιάς (σκυλοι και γάτες) ειναι και σοβαρό και οξυμένο στη χωρα μας. Με μια σημαντική όμως διαφοροποίηση.
Οι αδέσποτοι σκυλοι δημιουργούνται από τους σκύλους που έχουμε στα σπίτια μας και αφήνουμε να αναπαραχθούν χωρίς να νοιαζόμαστε ως προς το τί θα απογίνουν τα κουτάβια.
Οι αδέσποτες γάτες δημιουργούνται από τον ήδη αδέσποτο πληθυσμό γατιων που αναπαράγονται ελεύθερα στο περιβάλλον.
Αρα, για τα αδέσποτα σκυλιά είμαστε εμείς οι ίδιοι οι δημιουργοί τους, ενώ θα έπρεπε να στειρώσουμε τα σκυλιά που διατηρούμε στα σπίτια μας. Τα ποιμενικά και τα κυνηγετικά σκυλιά ανήκουν σε αλλη κατηγορία, που δεν θα με απασχολήσει αυτή τη στιγμή. Μάλιστα υπάρχει σε διαβούλευση νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης.
Σημειώνω εδω, ότι οι αγέλες αδέσποτων σκύλων ενέχουν επικινδυνότητα για τους ανθρώπους, ενώ ποτε κανεις δεν άκουσε για αδέσποτες γάτες να επιτέθηκαν σε άνθρωπο!
Για τις γάτες όμως, εδω και αιώνες, ο πληθυσμος τους εξαρτάται από το ενδιαίτημα τους. Αν υπολογίσουμε ότι οι οικόσιτες γάτες ειναι μια ελάχιστη μειοψηφία των γατιων της χώρας μας, και ότι οι κάτοχοι οικόσιτης γάτας ειναι αποδεδειγμένα αρκετά συνειδητοποιημένοι, άρα στειρώνουν τα ζώα τους, οι αδέσποτες γάτες δεν δημιουργούνται απο την ανθρώπινη φιλοζωία ή «φιλοζωία».
Ας έρθουμε τώρα στα κρίσιμα ερωτήματα.
Οι μαζικές στειρώσεις ζώων συντροφιάς (έτσι ονομάζονται στη νομοθεσία οι σκυλοι και οι γάτες) διέπονται από σχετική νομοθεσία. Δηλαδή χρειάζεται αδειοδότηση από την αρμόδια υπηρεσία (Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικης ΠΕ Λέσβου), που για να δοθεί πρεπει να πληρούνται μια σειρά από προϋποθεσεις, όπως καταλληλότητα χώρου, μηχανολογικός και χειρουργικός εξοπλισμός, επικύρωση άδειας άσκησης επαγγέλματος των κτηνιάτρων, θεώρηση φαρμακευτικών πρωτοκόλλων κλπ.

Σημειώνω ότι ο επιχώριος Δήμος δεν εχει αρμοδιότητα για τη δράση αυτή.
Εδω λοιπόν έχουμε μια σειρά από αναπάντητα ερωτήματα.
Δόθηκαν αυτές οι αδειοδοτήσεις από τη αρμόδια υπηρεσία;
Ποιός ο λόγος της επιλογής αυτής της δράσης και οχι της στείρωσης σκυλιών που ειναι και πιο ουσιαστικη;
Ποιός ο λόγος της επιλογής της πρώην κοινότητας Κούταλης;

Να μου επιτρέψετε και μια αναδρομή στο παρελθόν
Πριν από 20-25 χρόνια, στο νησί μας παρατηρήθηκε αύξηση του πληθυσμού των ποντικών. Κάποιοι «έξυπνοι» τοπικοί παράγοντες, χωρίς πολλή σκέψη αποφάσισαν και έριξαν μαζικά, ποντικοφάρμακα. Αποτέλεσμα ήταν, οι γάτες, να τρώνε με ευκολία τα ετοιμοθανατα (μετά από δυο-τρεις μέρες λήψης του φαρμάκου) ποντίκια και μαζί με αυτά να παίρνουν και ισχυρές δόσεις δικουμαρολης (το δηλητήριο του ποντικοφάρμακου), οπότε τελικά πέθαιναν και αυτές.
Ακόμα θυμαμαι τα πανικόβλητα τηλεφωνήματα που δεχόμουν από συμπατριώτες Λημνιους που με ήξεραν. «Φέρε γάτες. Όσες μπορείς περισσότερες». Πραγμα βέβαια αδύνατον. Οι ποντικοί πέρασαν μπέικα για μερικά χρόνια.
Συμπέρασμα: οι ζωοφιλικές δράσεις ειναι χρήσιμες έως πολύτιμες.
Η εστίαση των δράσεων αυτών στις γάτες ειναι αντιεπιστημονική, ατελέσφορη και τελικά επιβαρυντική για το περιβάλλον.
Εύχομαι η παρέμβαση μου αυτή να μην έρχεται εκ των υστέρων.
Νίκος Ιώβης
Κτηνιατρος
Τ. Διευθυντής Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικης Δραμας
(Ανέκαθεν λάτρης της Λημνιακής καταγωγής μου)